High-tech vs. no-tech: D.C. area schools take opposite approaches to education illustreert dat er nog steeds scholen zijn die bewust geen technologie in het onderwijs inzetten. Zij hebben daar pedagogisch-didactische redenen voor. Maar of dit wijs is, valt te betwijfelen.
In de VS heb je scholen die ‘ultra-wired‘ worden genoemd. Lerenden hebben hun eigen ‘device‘, en docenten geloven dat lerenden meer gemotiveerd zijn, en beter voorbereid worden op de toekomst. Andere scholen wijzen vooral op het afleidende karakter van technologie. Bovendien vinden zij dat kinderen meer leren met ‘real-world‘ ervaringen. technologie zou face-to-face communicatie en origineel denken belemmeren.
“There is a time and a place for technology, but children need to first relate to the physical world around them.”
Het artikel bevat verschillende voorbeelden waaruit blijkt dat scholen zoekend zijn naar de toegevoegde waarde van digitale leermiddelen. Het valt ook op dat pedagogen en onderwijskundigen verdeelt lijken te zijn over de vraag of werken met technologie goed is voor kinderen.
Daarbij valt op dat men wat makkelijk voorbij gaat aan het gegeven dat je ICT op verschillende manieren in kunt zetten. Hoe ga je bijvoorbeeld om met informatie die je via een zoekmachine vindt? Tegenstanders van technologie in het onderwijs lijken er van uit te gaan dat ICT per definitie niet goed is. Voorstanders benadrukken onder meer dat het gebruik van ICT leidt tot meer keuzemogelijkheden voor lerenden, zodat zij onafhankelijk denkers worden.
Het artikel beschrijft ook dat sommige ouders er ook bewust voor kiezen om kinderen thuis niet te laten werken met technologie. Daarbij gaat het met name om hoog opgeleide ouders.
De auteur van High-tech vs. no-tech: D.C. area schools take opposite approaches to education constateert ook dat het overheidsbeleid gericht is op een grotere rol van educatieve technologie. Tegelijkertijd wordt beschreven dat gepleegde investeringen nog onvoldoende hebben opgeleverd.
Ik ben geen voorstander van het onbeperkt gebruik van ICT in het onderwijs. Ik heb vaker benadrukt dat het gaat om een mix, ook van leren met en zonder ICT. En ik heb ook dikwijls geschreven over zinvolle en minder zinvolle toepassingen van ICT.
Of scholen technologie willen gebruiken, moeten ze zelf weten. Maar om ICT principieel uit het onderwijs te weren, is m.i. erg onverstandig. De kinderen komen vroeg of laat immers in aanraking met technologie. Ons hele leven is doordesemd met ICT. Daar moeten zij thuis en op school op voorbereid worden. Ter illustratie hiervan sluit ik af met het volgende citaat:
Nina says she can’t relate to the idea of crowdsourcing on the Web and has never practiced the skill of distilling a complicated thought into a tweet. She doesn’t know how to type on a computer.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Wat mij enigszins verbaasd aan de negatieve houding t.o.v. ict in het onderwijs, is dat deze houding niet wordt aangenomen tegen andere technologie zoals boeken of schoolborden. Wat is het verschil tussen je leerlingen vragen om bladzijde 34 op te zoeken in hun boek of hoofdstuk vijf of ze vragen om het begrip de wet van Archimedes in een zoekmachine te plaatsen of welke andere manier je informatie toegankelijk wilt maken.
Wat mij veel belangrijker lijkt is dat we in het onderwijs eindelijk eens gaan beseffen dat het niet gaat om wat de onderwijzenden willen, maar om wat de leerlingen nodig hebben.