De keynotes van de openingssessie van de Online Educa waren in het algemeen erg de moeite waard. Vooral Sugata Mitra stal de show. Hij vertelde op een humoristische manier over zijn experimenten waarin wilde kijken of kinderen zelfstandig kunnen leren, als je hen maar de beschikking geeft over een computer met Internetverbinding. Mitra ontdekte
- Kinderen leren zichzelf in korte tijd browsen.
- Kinderen leren andere kinderen hoe zij om kunnen gaan met Internet.
- Kinderen leren zelfstandig de Engelse taal beheersen (met Amerikaans accent).
- Kinderen leren zelfstandig complexe onderwerpen beheersen (over DNA). Dit laatste vonden zij moeilijk, maar het lukte wel.
Zijn centrale boodschap: kinderen leren zelfstandig als zij zelf willen, en waar het om gaat is triggering the right emotion. Daarbij maakt het niet uit om welke kinderen het gaat, en waar deze wonen.
Mitra stelde dat het belangrijk is dat deze computers op publieke plaatsen toegankelijk zijn, maar niet op school. Want computers op school worden vooral -aldus Mitra- geassocieerd met leerplicht, en gaan niet uit van intrisieke motivatie.
Mitra onderzoekt op dit moment of groepen kinderen een school zelfstandig kunnen afmaken.
Ik zal later terug komen op de andere keynotes.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Mooi, hoor! Dan vraag je je toch af waarom als reden voor het falen van ‘het nieuwe leren’ wordt gegegeven dat kinderen niet toe zijn aan die zelfstandigheid
@ Marina:
Het geheim is ’triggering the right emotion’. ‘Scholen kunnen dat niet’, is de boodschap.
Somber stukje voor juffen.
Omscholen dan maar.
Via internet.
(^_^)
@Elke: ik weet niet of dat de boodschap zou moeten zijn. Volgens mij zouden scholen er wel goed over moeten nadenken hoe zij die emotie kunnen triggeren
@ Marina, ik denk dat het nieuwe leren “faalt” (ik weet niet of je echt van falen moet/kunt spreken) omdat men de kinderen te snel te veel zelfstandigheid geeft.
Dat leerlingen als ze gemotiveerd zijn of worden goed in staat zijn om zelfstandig, dingen aan te leren betekend niet dat dit altijd en voor alle vakken het geval is.
Vaak zullen kinderen bij het leren toch behoefte hebben aan iemand die ze kan helpen als ze vast lopen en iemand die ze stimuleert om door te gaan als ze het zelf wel gezien hebben (b.v. omdat het te moeilijk wordt, ze er teveel voor moeten lezen e.d).
Men gaat er te snel van uit dat leerlingen die intrinsiek gemotiveerd zijn dit gedurende het hele leerproces zullen blijven. In de praktijk is dit niet altijd het geval en hebben leerlingen toch een juf of meester nodig om hen extrinsiek te motiveren en te begeleiden.
Helaas wordt met deze begeleiding van juffen en meesters bij het nieuwe leren vaak geen of te weinig rekening gehouden. Want invloed van juffen en meesters leidt tot extrinsieke motivatie en daar draait het bij het “nieuwe leren” niet om.
Het is jammer dat de bevindingen van onderzoekers en voorvechters van het nieuwe leren vaak niet gebruikt worden om te kijken of deze binnen het onderwijs bruikbaar zijn en hoe deze toegepast zouden kunnen worden. Maar vaak gebruikt worden als argument dat het huidige systeem niet goed zou werken en dat de juffen en meesters het niet goed doen.