Na de openingssessie heb ik een sessie over professionalisering van docenten bijgewoond. In een kleine, bomvolle, zaal passeerden vier initiatieven de revue (met het oog op de lunch en de aansluitende sessie ben ik eerder weggegaan).
Petra Fischer en Willem Hoekstra van de Vrije Universiteit maakten duidelijk dat de deskundigheid van docenten op het gebied van ICT in het onderwijs vergroot kan worden door docenten (in opleiding) projecten uit te laten voeren waarbij ICT in het onderwijs wordt ingezet (al doende leren). Voorbeelden zijn webquests of experimenten met PDA’s ten behoeve van veldwerk (biologieonderwijs). Docenten (in opleiding) leren hierbij ook van studenten. Belangrijk hierbij is de ruimte om docenten ervaringen uit te laten wisselen. Een neveneffect was dat de projecten input opleverden voor aanpassingen van het curriculum. Een andere geleerde les is dat het belangrijk is om scholen waar docenten in opleiding stage lopen of werken, meer te betrekken bij de uitvoering van digitale didactiek projecten. Meer informatie is te vinden via http://www.lero.kennisnet.nl.
Ingemar Svensson vertelde over de opzet van een community of learners voor docenten en begeleiders van studiecirkels. In Zweden kennen ze instituten voor volksontwikkeling (volgens mij vergelijkbaar met de vroegere volkshogescholen in ons land). Om docenten en begeleiders van studiecirkels op te leiden gebruikt men een professionaliseringsaanbod dat bestaat uit inspiratiedagen (face-to-face), een online basiscursus (40 uur) en een vervolgcursus (80 uur). In de praktijk bleek dat betrekkelijk weinig docenten deelnemen aan de vervolgcursus, ondanks dat de basiscursus populair is. In de praktijk bleek dat docenten van hun organisatie weinig steun kregen om hierin te participeren. De organisatie verzet zich hier onder meer tegen omdat docenten nieuwe ideeën ontwikkelen die botsen met de bestaande praktijk. Men blijft eenling binnen de organisatie.
Daarom is men een online community gestart (flexible learning plaza) met als doel: docenten die de basiscursus hebben gevolgd een platform te bieden voor het uitwisselen van ervaringen. De omvang van deze community bestaat uit zo’n 1500 docenten die de basiscursus hebben gevolgd. Aanvankelijk liep het niet storm binnen deze gemeenschap. Svensson schetste bekende uitgangspunten van een community of practice, maar typeerde deze als "an easy thing to say, but hard to do":
Open
Large number of participants
Moderated – No teacher/leader
No curriculum
No study structure
No activity demands
Participant run
Discussion based
Democratic and tolerant
No examination, no marks
Mainly informal learning (with
touches of non-formal learning)
Vervolgens is men de populaire basiscursus gaan gebruiken als voorbereiding op deze online community. Door inbedding van de community binnen de basiscursus, is de community zelf beter gaan lopen. De opzet van de basiscursus is ook aangepast. Deze opzet lijkt sterk op leren binnen de online gemeenschap. Een belangrijk verschil is dat een kleine, besloten, groep hier aan deelneemt. Deze groep kan dus binnen een veilige omgeving wennen aan een voor hen nieuwe manier van leren.
Een motiverende factor is ook dat zichtbaar wordt gemaakt als docenten actieve bijdragen leveren. Wel blijkt dat deelnemers na verloop van tijd minder actief worden. De organisatie dubt nog over de vraag hoe zij van de community een lifelong teacher development concept kunnen maken, en hoe participatie in een community beter ingebed kan worden binnen het dagelijks werk van de docenten (het is nog geen reguliere activiteit, vooral voor begeleiders van studiecirkels).
Wat mij van de derde spreker is bijgebleven is het grote aanbod blended learning activiteiten waar docenten in opleiding aan deel nemen. Het ging om een traditionele cursusgerichte aanpak, waarbij het aanbod binnen het curriculum is geprogrammeerd. De cursussen gingen overigens uit van sociaal-constructivistische principes.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie