Mensen verlangen steeds meer naar korte, gerichte cursussen waarmee zij specifieke vaardigheden kunnen ontwikkelen waar hun loopbaan baat bij kan hebben. Reguliere onderwijsinstellingen kunnen deze ontwikkeling niet bijhouden. Daarom worden in New South Wales (Australië) speciale opleidingsinstituten opgericht die zich specifiek richten op deze microcredentials.
Dat blijkt uit de bijdrage Short, sharp and powerful: Why microcredentials are transformational. Het artikel gaat over een adviesrapport van hoogleraar Peter Shergold en zakenman David Gonski over het concept van de Instituten voor Toegepaste Technologie (IAT) geïntroduceerd, dat elementen van TAFE (Technical and Further Education) en universitair onderwijs combineert met praktijkervaring. Deze instituten integreren microcredentials in het leerproces. Shergold en Gonski zien microcredentials als een belangrijk middel waarmee je te gemoed komt aan de behoeften van de lerenden, die zichzelf willen blijven ontwikkelen om relevant te blijven op een snel veranderende arbeidsmarkt.
Deze nieuwe instellingen hebben een veelzijdige groep partners uit zowel het onderwijs als de industrie. Ze zijn gericht op het aanleren van geavanceerde digitale en technische vaardigheden aan tienduizenden mensen. Sinds de introductie van microcredentials vorig jaar hebben al 12.000 lerenden zich ingeschreven en hebben meer dan 5000 lerenden vijf aangeboden microvaardigheden voltooid op het gebied van data analyse, cyberbeveiliging, cloud computing, softwareontwikkeling en kunstmatige intelligentie.
Interessant is dat deze instituten een ander type lerende aantrekken dan de standaard universitaire of TAFE-programma’s. De meeste lerenden zijn tussen de 30 en 49 jaar oud, en 71% is voltijds werkzaam. Bovendien is het aantal vrouwelijke deelnemers hoog, ondanks de mannelijke dominantie in de IT-sector.
Shergold stelt dat microcredentials bijdragen aan de flexibiliteit en aanpasbaarheid die nodig zijn in de moderne economie. Microcredentials maken het volgens hem mogelijk om de vaak onnodige grenzen tussen academisch hoger onderwijs, praktische beroepsvaardigheden en werkgebaseerd leren door werkgevers te overbruggen. Hij stelt dat de huidige nadruk op de ATAR (Australian Tertiary Admission Rank), een criterium dat wordt gebruikt voor universitaire toelating, te beperkt is en zelfs de onderwijservaring verstoort. Andere, informeel geleerde vaardigheden en capaciteiten worden daardoor namelijk onvoldoende erkent, terwijl deze juist wel waarde hebben voor loopbaanontwikkeling.
De waarde van microcredentials ligt in hun erkenning door bedrijven en de mogelijkheid voor lerenden om zich voortdurend tegen lage kosten bij te scholen. Shergold waarschuwt echter dat pogingen om microcredentials te reguleren binnen het Australian Qualifications Framework (AQF) potentieel contraproductief kunnen zijn en innovatie kunnen belemmeren. Het is belangrijker voor lerenden om vertrouwen te hebben in de aanbieder van hun cursus en de kwaliteit van het leren.
Mijn opmerkingen
Microcredentials kunnen inderdaad goede manieren zijn voor het bevorderen van een leven lang ontwikkelen. Ik heb al eerder kritiek geuit op het feit dat instellingen voor hoger onderwijs microcredentials te zeer vanuit het perspectief van het reguliere hoger onderwijs vormgeven. Wellicht voorkom je dit inderdaad door de oprichting van nieuwe instituten waarin onderwijsinstellingen samenwerken met bedrijfsleven, zorginstellingen en andere partners. Het valt me ook op dat microcredentials in de besproken bijdrage vooral betrekking hebben op digitale en technische vaardigheden. Microcredentials voor relevante ‘soft skills’ en op het gebied van andere sectoren zoals zorg en onderwijs, zijn natuurlijk ook van belang.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie