Wat gebeurt er als je minder summatief gaat beoordelen, en meer investeert in het welzijn van je docenten?
Binnen het (Britse) onderwijs moeten leerlingen veel opdrachten maken die door een docent met een cijfer moeten worden beoordeeld. Dat betekent dat docenten dikwijls stapels werkboeken mee naar huis moeten nemen, en moeten nakijken. Dat leidt vaak tot een hoge werkdruk.
The Guerdian besteedt aandacht aan een aantal scholen die deze aanpak over een andere boeg hebben gegooid. Er wordt minder summatief beoordeeld. Docenten geven mondelinge feedback (in plaats van schriftelijke feedback) en er wordt gebruik gemaakt van peer feedback. Verder valt op dat deze scholen ook op andere manieren investeren in docenten: door extra vrij te geven, door te investeren in professionele ontwikkeling, via gesprekken met docenten, door hen meer autonomie te geven bij de invulling van hun werk en zelfs door aandacht te besteden aan “mindfulness”. Citaat van één van de schoolleiders:
“My belief is that high systems of accountability and scrutiny may improve the bottom 10% of teachers but it stifles the rest. It takes away their autonomy and creativity and that drives away the best people. Our teachers are now able to spend far more time focusing on the individual learners.”
De resultaten zijn opzienbarend. Leerlingen blijken uiteindelijk beter te presteren:
the proportion of children achieving the level for their age or above has soared from 67% in 2011 to 87%.
Opvallend is dat ICT hierbij geen rol lijkt te spelen. Je kunt immers prima formatief toetsen toepassen, met automatische feedback. Ook kunnen audiotoepassingen worden gebruikt om mondeling terugkoppeling te geven, in plaats van het meer arbeidsintensieve schriftelijk feedback geven.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie