Netflix voor het onderwijs kan leiden tot didactische drama’s

Ik ben fan van Fast Moving Targets. Ik ben redelijk enthousiast gebruiker van Netflix. Ik heb kritiek op het conservatisme van veel uitgeverijen. En ik ben voorstander van een slim gebruik van ICT voor leren (onder meer online video’s). Het artikel Anouk Binkhuysen (Faqta): “Wij zijn de Netflix van het onderwijs” roept bij mij echter vooral irritatie op.

De CEO van het bedrijf Faqta, Anouk Binkhuysen, komt in dit artikel aan het woord. Faqta is een bedrijf dat online lesmateriaal op het gebied van wereldoriëntatie voor het onderwijs ontwikkelt. Daarbij maakt men gebruik van korte bestaande video’s in combinatie met interactieve oefeningen. Leerkrachten kunnen op basis van dit materiaal zelf de inhoud van hun lessen maken. De oprichters zijn Faqta gestart uit onvrede met uitgevers die digitalisering een vorm van kanibalisme vinden (aldus Anouk).  Zij stelt zelfs dat uitgeverijen schuld zijn aan trage veranderingen binnen het onderwijs.

Op zich kan ik hier een eind meegaan in deze redenering, ook al vind ik dat Anouk Binkhuysen uitgeverijen wel heel erg veel invloed toedicht.

Wat stoort me dan aan deze bijdrage?

  • De kritiekloos voor waar aangenomen veronderstelling dat de laatste 50 jaar nauwelijks iets aan het onderwijs is veranderd.
  • De vergelijking met Netflix.  Ik heb eerder over mijn bezwaren tegen deze vergelijking geschreven. Video’s kijken is nog geen effectieve didactiek.
  • De aanname dat kinderen anders leren dan vroeger en ‘beelddenkers’ zijn (men verwijst naar eigen onderzoek, jaja). Die aanname is hardnekkige mythe. Bovendien: voorkeuren zeggen nog niets over effectieve leerstrategieën. Ik was vroeger bijvoorbeeld veel bezig met onderstrepen en herlezen.
  • De geringe waardering voor geschreven tekst.
  • De eenzijdige focus op zelfstandig leren (we hebben het ook over leerlingen van groep 1 en 2).
  • De suggestie dat je door de vorm van het onderwijs te veranderen, bezig bent met het “onderwijs van de toekomst”.

    Deze punten zijn wat mij betreft bouwstenen voor didactische drama’s.

  • Zinnen als : “We zaten er veel te veel vanuit de inhoud in en nu focussen we ons veel meer op de product-/market-fit“.
  • De opvatting dat er veel geld om gaat in onderwijs, ook in tijdens van crises. En dat onderwijs daarom een interessante markt is voor investeerders.

    Volgens mij jaag je onderwijsmensen hiermee de gordijnen in.

Maar laat ik positief eindigen. Anouk Binkhuysen heeft ontdekt dat er leerlingen zijn die moeite hebben met het zelfstandig bezig zijn: “Die hebben veel meer begeleiding en sturing nodig, dus op die vlakken ontwikkelen wij ons product door.

Het is de vraag waarom Faqta zich niet eerder echt heeft verdiept in leren en ontwikkelen.

 

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.

Delen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *