Bij asynchroon online leren leren lerenden in eigen tempo en op een door hen gekozen tijdstip, zonder dat dit in ‘real-time’ hoeft te gebeuren. Asynchroon online leren wordt vaak gecombineerd met synchroon online leren en/of ‘fysiek leren’. Christopher Pappas bespreekt de voordelen/redenen van deze aanpak en drie vormen waarop je deze aanpak kunt implementeren. Ik plaats wat kanttekeningen bij zijn betoog.
- Flexibiliteit en gemak: Lerenden kunnen kiezen wanneer en waar ze willen leren. Daardoor kunnen lerenden asynchroon online leren prima combineren met werk en privé werkzaamheden.
- Gepersonaliseerd leren: Lerenden kunnen op eigen tempo door de stof gaan en leeractiviteiten uitvoeren. Daardoor kun je beter rekening houden met verschillen in voorkennis, niveau en individuele leervragen. Verdiepen, verbreden en deficiënties wegwerken worden gefaciliteerd.
- Wereldwijd bereik: Het elimineert geografische barrières en stelt lerenden in staat kennis te vergaren van over de hele wereld.
- Verbeterde samenwerking: Dankzij functionaliteiten van leermanagementsystemen (LMS) kunnen lerenden met elkaar communiceren en samenwerken.
- Beter ‘timemanagement’: Asynchroon leren kan lerenden volgens Pappas helpen bij het ontwikkelen van ’time managementvaardigheden’. Ze leren plannen, realistische doelen stellen en hun taken opdelen in beter beheersbare porties. Verder moeten lerenden ook zelfdiscipline ontwikkelen, zichzelf gefocust houden en verantwoordelijkheid nemen voor het eigen leren. De auteur stelt dat dit belangrijke bekwaamheden zijn waar lerenden de rest van hun professionele leven plezier van hebben.
- Continu leren: Lerenden kunnen blijven leren en hun kennis uitbreiden. Asynchroon online leren faciliteert daarmee het concept van een leven lang ontwikkelen.
- Aanpassing aan leerbehoeften: Asynchroon online leren kan rekening houden met de diverse behoeften van alle lerenden, inclusief die met leeruitdagingen zoals lerenden met bepaalde beperkingen.
- Kosteneffectiviteit: Asynchroon online leren maakt leren toegankelijker en betaalbaarder omdat traditionele kosten, zoals reizen en boeken, worden geëlimineerd. Bovendien kun je op veel grotere schaal lerenden ‘bedienen’.
- Inzichten van data: Online platforms geven docenten toegang tot gedetailleerde data over de prestaties en het leergedrag van de lerenden. Deze data kunnen worden gebruikt om de leerinhouden en leeractiviteiten aan te passen.
Drie vormen van asynchroon online leren zijn dan:
- Zelfgestuurde cursussen. Pappas benadrukt daarbij het belang van duidelijke leerdoelstellingen en het organiseren van content in behapbare stukken, waardoor lerenden gemakkelijk kunnen navigeren.
- Assessments met gamification: Elementen van gamification, zoals quizzen en badges, kunnen motivatie en betrokkenheid stimuleren. Niet elke vorm, van gamification lijkt overigens ‘leerzaam’ te zijn.
- Groepsdiscussies en projecten: Het is essentieel om duidelijke communicatiemethoden te bieden, zodat lerenden kunnen communiceren met zowel docenten als mede-lerenden.
Zoals gezegd kun je asynchroon online leren ook prima combineren met synchroon online leren en/of met leren tijdens bijeenkomsten.
In conclusie benadrukt Pappas het belang van vertrouwen en ondersteuning in de asynchrone leeromgeving. Door deze aanpak kunnen lerenden de verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen leertraject, terwijl docenten begeleiding en ondersteuning bieden.
Pappas besteedt geen aandacht aan de beperkingen van asynchroon online leren. Zo is het lastiger om onmiddellijk te reageren of persoonlijke feedback te geven. Op termijn zal AI dit bij asynchroon online leren waarschijnlijk faciliteren. Verder missen lerenden en docenten de sociale interactie bij asynchroon online leren. LMS-en bevatten inderdaad faciliteiten om mee te communiceren, maar gebruikers vinden het vaak lastig om via een discussieforum of chat met anderen te interacteren. Zij missen bijvoorbeeld non-verbale signalen. Daarnaast lijkt ‘zelfregulering’ eerder voorwaardelijk voor succesvol asynchroon online leren dan een resultaat van deze aanpak, zoals Pappas suggereert. Als lerenden veel vrijheid hebben, kunnen ze uitstelgedrag gaan vertonen. Daar komt bij dat LMS-en vaak weinig functionaliteiten bevatten die lerenden helpen hun eigen leren te plannen en te organiseren. Ten aanzien van personalisering heb ik al vaker kritische noten gekraakt. Het ontwikkelen van een asynchrone online leeromgeving kost overigens ook de nodige tijd en vergt veel expertise van docenten/ontwikkelaars. Ik gebruik overigens ook boeken bij online leren.
Asynchroon online leren is waardevol. Tijdens de coronaperiode is hier m.i. onvoldoende gebruik van gemaakt, mede vanwege een gebrek aan voorbereiding. Ik zie vooral veel potentie in de combinatie met leren op locatie en/of synchroon online leren.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Ik ben het helemaal met je eens: Asynchroon leren combineren met synchroon leren: dat is de manier!