Moet de iPad en andere technologie persé bijdragen aan betere leerprestaties?

Er wordt binnen het onderwijs en binnen opleidingen, cursussen en trainingen, weinig onderzoek gedaan naar de effecten van technologie. Als wel onderzoek wordt gedaan, dan blijkt dat het gebruik van technologie vaak andere effecten heeft dan verwacht. Daarom is het m.i. belangrijk om een brede scope aan verwachtingen te formuleren. Zoals nu bijvoorbeeld het geval is met de iPad.

Mooie blogpost van Steve Wheeler. Hij haalt een herinnering op aan een onderzoek dat hij in 2002 uitvoerde naar de effecten van één laptop per lerende. Deze maatregel droeg niet bij aan het behalen van leerdoelen, maar had wel andere positieve effecten:

Our major findings were that the 1:1 ratio of laptop provision encouraged greater creativity from the children, and improved their levels of engagement and enthusiasm across subjects.

Op dit moment, schrijft Steve, worden vergelijkbare onderzoeken gedaan naar het gebruik van iPads binnen het onderwijs. De draagbaarheid, toegankelijkheid en het intuïtieve karakter maken dit apparaat aantrekkelijk, en leiden tot een ‘natuurlijk’ gebruik. Dat blijkt uit ervaringen van één school, die de iPad niet als iets bijzonders beschouwt.

Bij een tweede school kiest men ook voor iPad om leren meer aantrekkelijk te maken, en meer flexibel (o.a. ‘just in time’ leren faciliteren). Een ander argument is:

It will also be an improvement on the ICT suite, which takes up valuable space and resources and can only be used by small groups of students at a time.

De ervaringen met iPads leiden nog niet tot de conclusie dat iPads bijdragen aan betere leerprestaties. Daarvoor is het ook te vroeg, stelt Wheeler.

Gisteren las ik ook een bericht van Kennisnet over succesvolle ICT-toepassingen in het basisonderwijs. Op basis van 11 experimenten concludeert men dat het gebruik van ICT diverse voordelen heeft, maar

wisselende en weinig positieve effecten heeft op de leerprestaties.

Ook al zijn leerlingen en leerkrachten vaak een andere mening toegedaan. Als voordelen worden o.a. genoemd: beter ICT-vaardigheden, en meer overleg en samenwerking.

Via een tweet wees Hartger Wassink mij op een wat oudere blogpost van hem, waarin hij in feite stelt dat ICT voor lerenden zo’n ‘gemeengoed’ is, dat de vraag of je het moet inzetten in het onderwijs eigenlijk niet meer relevant is als je tenminste redeneert vanuit de lerende.

Ik ben het daar wel mee eens, maar vind het wel nog erg relevant om te kijken wat in welke situatie, onder welke voorwaarden en op welke manier, werkt. ‘Leerprestaties’ zijn daarbij maar één criterium. Bovendien is het de vraag wat je onder een leerprestatie verstaat (het ontwikkelen van creativiteit is ook een leerprestatie).

Waar het m.i. omgaat, is dat je een brede scope aan kwalitatieve en kwantitatieve effecten formuleert die je nastreeft. ‘Leerprestaties’ vormen slechts het tweede niveau van Kirkpatrick’s indeling.