Ik gebruik Twitter sinds maart 2007. Ik vind het een applicatie met een geweldige potentie, maar word er ook wel eens moe van. Volgens mij kunnen we Twitter een stuk effectiever en efficiënter gebruiken door kritisch naar ons gedrag te kijken.
Twitter is geweldig om nieuws te volgen, voor het stellen en beantwoorden van eenvoudige vragen (bijvoorbeeld tijdens bijeenkomsten of online sessies), en voor het attenderen (bijvoorbeeld op interessante congressen, artikelen of live uitzendingen).
En uiteraard hoort enige ‘social talk’ er ook bij. We mogen Twitter ook best gebruiken om te mopperen op Mark Rutte, de NS, Ziggo of Vodafone. Twitter was aanvankelijk immers vooral bedoeld om anderen in 140 tekens te laten weten waar we mee bezig zijn. En vliegt de een of andere aso of ‘commercieel’ uit de bocht, dan kun je deze eenvoudig blokkeren.
Maar Twitter verliest aan kracht als we het medium niet op haar juiste merites gebruiken. We gebruiken Twitter nu zo’n negen jaar. Inmiddels zouden we moeten weten waar Twitter wel en niet sterk in is.
Ik heb me al eerder kritisch uitgelaten over het gebrek aan filtermogelijkheden die je helpen om binnen Twitter het kaf van het koren te scheiden. Hash tags en lijsten van twitteraars gebruiken, helpen maar ten dele. Ik heb zelf twee Twitter-lijsten aangemaakt, en volg ook een paar openbare lijsten. Hoewel Twitter in de loop der jaren is veranderd -denk aan de veranderingen aan het versturen van direct messages- zijn de filtermogelijkheden helaas niet verbeterd. We zullen het dus moeten hebben van ons gedrag.
Sinds kort volg ik drie Twitter-lijsten via mijn RSS-feedreader. Daarbij ben ik me er extra bewust van geworden dat veel tweeps, die ik graag volg, ook veel tweets produceren waar ik niet veel mee kan. Ik heb in het verleden zelf ook tweets gestuurd, waarvan ik me al snel of wat later afvroeg wie ik daar een plezier mee deed. Mijn meest zinloze tweet heb ik tijdens het koken geplaatst: “Het water kookt bijna”. Ook ben ik inmiddels gestopt met het delen van mijn spinning resultaten.
Ik heb daarom voor mezelf een aantal regels geformuleerd voor mijn Twitter-gebruik die hopelijk bijdragen aan een effectiever en efficiënter gebruik van dit medium. Wellicht -hoop ik- dat andere tweeps daar ook baat bij hebben.
- Natuurlijk. De kracht zit ‘m in de herhaling. Maar hoe vaak moet je een tweet van jezelf herhalen, voor het irritant wordt?
- Hoe noodzakelijk is het dat je een complimenteuze tweet van een ander over jezelf retweet? Welke waarde voeg je er aan toe? Als het een bijzondere tweet is wellicht wel. Maar volstaat een “Dankjewel” meestal niet?
- Kan een interactie of reactie niet beter via een direct message of ander medium worden verstuurd? Kun je niet beter van een openbare naar een besloten modus switchen? Je bent dan ook niet gebonden aan 140 tekens.
- Is het medium Twitter wel geschikt voor een discussie of dialoog die je wilt voeren? Graham Attwell blogde laatst over de opkomst van betrekkelijk nieuw communicatiemedia die interacties weer meer privé maken.
- Hoe belangrijk is het dat jouw privé-account een tweet van jouw zakelijke account doorstuurt?
- Laten de laatste 20 tweets die je hebt verstuurd, wel in voldoende mate zien wie je bent of wat je wilt vertegenwoordigen?
- Vrij naar Johan Cruijff: Voordat ik een misplaatste tweet plaats, plaats ik deze niet.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Hoi Wilfred, dank je, goed stuk weer. Twitter lijkt inderdaad op een omslagpunt te staan: wordt het een blijver, of haken mensen af omdat het zo moeilijk is het kaf van het koren te scheiden? Zelf moest ik even op gang komen na de vakantie, maar ben nu weer weer volop aan de slag met Twitter en weer enthousiast. De mogelijkheden om snel op de hoogte te raken, vragen te stellen, reacties te krijgen, dingen te checken, vind ik ongekend.
Mijn persoonlijke regel is: in mijn profiel staat waar ik over Twitter. Daar houd ik me aan, dan ben ik betrouwbaar. Dus af en toe komt er wielrennen langs, of (Orion-)voetbal. (En soms ook zomaar iets over fruitvliegjes, zoals vandaag 🙂 Alleen maar zakelijk/inhoudelijk twitteren vind ik saai en lijkt me ook saai voor mijn volgers.
Een andere regel die ik gebruik is: gedraag je alsof je op een feestje bent, waar je de mensen nog niet zo goed kent. Dus houd je een beetje in, praat niet te veel over jezelf (zelf-complimenten zijn dus taboe), stel veel vragen, wees complimenteus, verpest de sfeer niet (niet zuur, boos of chagrijnig twitteren; verontwaardiging kan nog nét, soms), en hou geen privégesprekken. Maar da’s mijn persoonlijke stijl, ik merk dat anderen Twitter meer als een marktplein zien, en zich daar ook anders naar gedragen.
Ik broed zelf al een tijdje op een vergelijking tussen Facebook en Twitter. Ik gebruik Facebook ook, maar ik merk dat het daar veel moeilijker is om zo’n snelle, inhoudelijke discussie te krijgen. Waar zou dat aan liggen?
Dank voor je uitvoerige reactie, Hartger. Alleen maar zakelijk/inhoudelijk twitteren is ook saai. De metafoor met het feestje deel ik voor een groot deel. Met dien verstande dat je op een feestje best een privégesprek kunt houden, maar dat anderen dat niet volgen. Bij Twitter is dat wel eens anders. Op een marktplein kunnen mensen privégesprekken veelal ook niet volgen. Wel lijken sommige mensen het normaal te vinden om elkaar ‘over straat’ toe te schreeuwen. ‘In den beginne’ werd Twitter een micro-blogtool of een tool voor ‘slow chat’ genoemd. Langzamer dan chat, maar sneller dan andere media. De 140 tekens maken dat je ook snel reageert. Inhoudelijke discussies op Twitter -zoals deze- vind ik juist moeilijk door de beperking van de 140 tekens. Facebook is daar meer geschikt voor, en blogs al helemaal. Maar je moet er wel even voor zitten. Verder denk im dat de mobiele apps voor Twitter meer zijn ingeburgerd dan de mobiele app van Facebook (met z’n privacynadelen). Dat kan het snelle gebruik ook bevorderen. Ik reageer overigens meestal niet onmiddellijk op tweets, maar neem een paar keer per dag de tijd om ze te scannen en te reageren. Verder heb ik uiteraard alle notificaties uitgeschakeld, aangezien deze vooral afleiden en ten koste gaan van mijn productiviteit.