Mijn eerste impressie van de OculusGo

Negen dagen geleden blogde ik dat kwalitatief goede virtual reality dankzij toepassingen als de OculusGo toegankelijker wordt. Uiteindelijk kon ik de verleiding niet weerstaan, en heb er één besteld. Deze blogpost bevat een eerste impressie.

De set bestaat uit de VR-headset, een usb-kabel, een controller, een batterij voor de controller, een extra rubberen rand voor brildragers en een schoonmaakdoekje. De headset heeft een ingebouwde microfoon en geluidboxen.

Het valt me op hoe snel de OculusGo klaar is voor gebruik. Je downloadt eerst de app (voor Android en iPhone. Deze app leidt je vervolgens door het installatieproces, nadat je een account hebt aangemaakt. Je kunt je creditcard of PayPal-account verbinden met je Oculus-account. Je verbindt tijdens het installatieproces een controller met de headset. (bluetooth).Die controller is essentieel voor de interactie binnen de programma’s.

Via de app kun je daarna in de winkel gratis en betaalde apps downloaden en installeren. Gratis apps hebben vaak commerciële doelen. De apps zijn ondergebracht in categorieën. Eén categorie is ‘opleiding’. Een andere categorie is bijvoorbeeld ‘horror’. Apps kun je daarna offline gebruiken (niet altijd).

Ik heb een aantal apps gedownload:

• Anne Frank House VR (een wandeling door het Anne Frank Huis, lineair of op eigen gelegenheid; met fragmenten uit het dagboek).
• Apollo 11 (reis naar de maan, deels te volgen)
• Athens in VR (het oude Athene bezoeken)
• Mondly: Learn Languages in VR (conversaties in meerdere talen oefenen; je hoort uitspraak en zegt na, waarbij de virtuele gesprekspartner reageert op wat je zegt)
• New York Times Virtual Reality (met o.a. 360 graden video’s)
• Ocean Rift (ronddwalen door de oceaan, waarbij je voor verschillende dieren kunt kiezen)
• The Body (reis door het menselijk lichaam)
• Virtual Speech (demo-versie van een programma waarmee je spreken in het openbaar kunt trainen).

Verder valt me op dat deze headset prima in combinatie met een bril gebruikt kan worden. De headset is trouwens zwaarder dan ik vooraf dacht.

De applicaties zelf verschillen nogal. Een aantal applicaties (zoals de Apollo 11) kunnen m.i. sterk doorontwikkeld worden. Ik kreeg de associatie met mijn eerste iPad. De eerste iPad-apps waren oorspronkelijk ontwikkeld voor de iPhone. Dat gevoel bekruipt me nu ook af en toe (apps die eigenlijk voor een ander apparaat zijn ontwikkeld). De app van het Anna Frank Huis is echter indrukwekkend. Je ziet stof neerdwarrelen, en je hoort duiven koeren en treden kraken. Ik kreeg echt de neiging om rond te gaan lopen.

Ik had aanvankelijk moeite met ‘Mondly’. Je moet een uitspraak goed hebben, wil je binnen een scene (zoals een restaurant) verder kunnen gaan. Daar komt bij dat je maar een beperkt aantal keuze hebt. In het restaurant kon ik bijvoorbeeld geen bier of witte wijn in het Grieks bestellen (alleen water, sap en koffie).

De interactiemogelijkheden zijn beperkt. Apps die onder ‘opleiden’ vallen kunnen m.i. meer interactie en feedback gebruiken dan nu het geval is. Het ‘immersieve’ karakter van een aantal applicaties -zoals The Body en Ocean Rift- is echter indrukwekkend en veelbelovend. Ik vind dit een groot verschil met de cardboard die bovendien voor brildragers niet goed werkt.

Een beperking is het besloten karakter van het platform. Net als bij de iPad kun je alleen applicaties uit de app-store van Oculus (eigendom van Facebook) aanschaffen. Voor Robin de Lange is dit een reden om de Oculus Go niet aan te raden voor het onderwijs. Ik zou zover niet willen gaan -we hebben de iPad ook nooit afgeraden-, al onderschrijf ik de beperkingen van een besloten ecosysteem.

Ik kan me echter goed voorstellen dat onderwijsinstellingen experimenteren met verschillende devices en applicaties. De OculusGo kan er één van zijn.