Joachim Wetterling vroeg me of ik aandacht wilde besteden aan de Masteropleiding Mediapedagogiek in Zwolle.
In de opleiding Mediapedagogiek verken en analyseer je samen met staf en medestudenten de impact van de nieuwe media op opvoeding, onderwijs en jeugdzorg. Welke nieuwe, virtuele routes bewandelen opgroeienden op weg naar hun eigen identiteit? Welke rol kunnen de traditionele opvoedingsinstituties als gezin en (her)opvoedingsinstelling nog spelen in de huidige hyper-reality? Hoe kun je de nieuwe media op pedagogisch gebied strategisch inzetten? Hoe ontwikkel je nieuwe mediaproducten met pedagogische kwaliteit?
Een nieuwe, relevante en boeiende opleiding, lijkt me. Ik heb een tijd geleden een Studium Generale-lezing voor het Kenniscentrum Pedagogiek Zwolle verzorgd, waar deze masteropleiding wordt aangeboden.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Ik ben aardig thuis in nieuwe media dacht ik, maar van hyper-reality heb ik nog nooit gehoord.
Even geknipt uit wikipedia:
“In semiotics and postmodern philosophy, the term hyperreality characterizes the inability of consciousness to distinguish reality from fantasy, especially in technologically advanced postmodern cultures. Hyperreality is a means to characterise the way consciousness defines what is actually “real” in a world where a multitude of media can radically shape and filter the original event or experience being depicted” (http://en.wikipedia.org/wiki/Hyperreality”