Madrid Micro-credential Verklaring

Eind juni 2021 vond de jaarlijkse conferentie plaats van het European Distance and E-learning Network (EDEN). Deze zou normaliter in Madrid hebben plaatsgevonden, maar vanwege de bekende redenen nu online. Eén van de resultaten van deze conferentie is de Madrid Micro-credential Statement (pdf). Deze verklaring bevat vooral een aantal belangrijke kritische vragen met bijbehorende antwoorden over micro-credentials.

De verklaring opent met de werkdefinitie van ‘micro-credential’ van de Europese Commissie. Vertaald luidt deze:

Een micro-credential is een bewijs van de leeruitkomsten die een lerende na een korte leerervaring heeft verworven. Deze leeruitkomsten zijn beoordeeld op basis van transparante normen. Het bewijs is vervat in een gecertificeerd document dat de naam van de houder, de behaalde leeruitkomsten, de beoordelingsmethode, de toekennende instantie en, indien van toepassing, het niveau van het kwalificatiekader en de behaalde studiepunten vermeldt. Micro-credentials zijn eigendom van de lerende, kunnen worden gedeeld, zijn overdraagbaar en kunnen worden gecombineerd tot grotere certificaten of kwalificaties. Ze worden onderbouwd door kwaliteitsborging volgens overeengekomen normen.

Er is veel discussie over micro-credentials. Impliceren ze bijvoorbeeld een radicale verandering van onderwijs, of vormen ze een erkenning van al langer bestaande praktijken?

Door middel van de vragen en antwoorden leveren de samenstellers een bijdrage aan deze discussie.

De vragen zijn:

• Voor welke problemen zijn micro-credentials een oplossing? Micro-credentials zijn bijvoorbeeld een reactie op de vraag naar meer flexibel hoger onderwijs. Wat mij hierbij opvalt, is dat belangen van onderwijsinstellingen hier niet worden genoemd (o.a. het bereiken van nieuwe markten, nu op termijn sprake zal zijn van krimpende bestaande markten).
• Wie hebben belang bij micro-credentials? Diverse belanghebbenden worden onderscheiden.
• Hoe kun je micro-credentials ontwikkelen en implementeren? Volgens de auteurs moet je aandacht besteden aan verschillende bouwstenen zoals kwaliteitszorg, opslag, overdraagbaarheid en platforms.
• Welke problemen staan de algemene acceptatie van micro-credentials in de weg? Sleutelwoorden hierbij zijn geldigheid, cohesie en consistentie. Ik vind een belangrijk belemmering dat onderwijsinstellingen sterk vasthouden aan bestaande praktijken en onvoldoende kijken naar het belang van lerenden. Onderwijsinstellingen hebben bijvoorbeeld de neiging om de bestaande praktijk van kwaliteitszorg en het toekennen van studiepunten (minimaal 5 studiepunten en dus 140 uur) toe te passen op micro-credentials. Daardoor worden micro-credentials m.i. onvoldoende toegankelijk.
• Zullen micro-credentials de belofte die zij bieden waarmaken? Volgens de auteurs passen onderwijsinstellingen micro-credentials momenteel vooral toe op korte cursussen als laaghangend fruit en makkelijk startpunt. Het is volgens hen de vraag of deze micro-credentials daadwerkelijk leiden tot meer kansen op de arbeidsmarkt, een betere loopbaanontwikkeling en een hoger inkomen.

Wat mij betreft is de behoefte aan een leven lang leren erg groot, en dat geldt ook voor de behoefte van lerenden om het behalen van leerresultaten erkend te krijgen. Essentieel echter is dat lerenden in staat zijn in zo’n kort mogelijke tijd deze erkenning te verwerven. Daarbij zal rekening gehouden moeten worden met

• de leervragen van lerenden,
• hun behoefte aan in eigen tijd en tempo leren,
• de ruimte om ervaringen met anderen te delen,
• de aanwezige expertise van lerenden,
• en het kunnen toepassen van het geleerde in de praktijk.

Je bent er als onderwijsinstelling niet met het modulariseren van bestaand aanbod in blokken van 140 uur. De auteurs concluderen m.i. met recht:

The underlying assumption of the Madrid Micro-credential Statement is that a one-size-fits-all model of Higher Education for completing traditional qualifications is limited and no longer enough in today’s rapidly changing digital world.

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.