Gisteren werd ik geattendeerd op een aantal artikelen over leren en doceren in een virtuele klas-setting. De artikelen beschrijven vanuit een neurowetenschappelijk perspectief waarom synchroon online leren vermoeiend kan zijn en hoe je deze manier van leren met meer succes kunt toepassen.
In Just Talk: Creating Rewarding Videoconference Meetings vat Willie Cross eerst de bijdrage A Neuropsychological Exploration of Zoom Fatigue van Jena Lee samen. Volgens Lee ervaren mensen bij videoconferencing weinig beloningen en hoge kosten. Oogcontact, non-verbale signalen en vertragingen bij het spreken worden namelijk geassocieerd met beloningen en kosten. Beloningen zorgen voor dopamine en dat bevordert alertheid, motivatie en energie. We zouden synchroon online leren dus meer belonend moeten maken.
Cross denkt dat dit kan door live online sessies te gebruiken voor het voeren van gesprekken:
Getting folks talking comes down to getting them a bit fired up and activating the opinionated and passionate parts of their minds.
Deze gesprekken dragen ertoe bij dat lerenden betrokken en geïnteresseerd worden dankzij het stimuleren van discussie en het opbouwen van vertrouwen. Als deelnemers bij live online sessies weten dat hun mening wordt gehoord en besproken, kan de beloning voor hun aanwezigheid sterk worden vergroot.
In How to Reconnect with Students Who Have Logged Out bespreekt Eric Ofgang strategieën waarmee je kunt voorkomen dat lerenden afhaken bij online lessen. Direct, persoonlijk, contact met aandacht voor het welbevinden van de lerende is daarbij belangrijk. Er zijn scholen die daarbij bijvoorbeeld samenwerken met “community organizations“. Vier zaken zorgen ervoor dat lerenden zich verbonden voelen met onderwijsorganisaties:
- Jongeren weten dat er een volwassene of volwassenen op school zijn die om hen als persoon geeft of geven.
- Jongeren beschikken over een ondersteunende groep leeftijdsgenoten.
- Jongeren nemen deel aan prosociale activiteiten (activiteiten die zinvol voor hen zijn of anderen helpen).
- Jongeren ervaren de onderwijsinstelling als een gastvrije plek die hen accepteert om wie zij zijn.
Je kunt dit online bevorderen door bijvoorbeeld online spreekuren in te roosteren, door online sportactiviteiten te organiseren of andere sociale activiteiten, maar ook door online “peer tutoring” toe te passen.
Volgens Daniel Piedra zijn er vier manieren om virtuele klas-sessies meer succesvol te maken:
- Digital storytelling. Hiermee bevorder je betekenisvol leren. Dankzij tools als PowToon kun je lerenden zelf digitale verhalen laten vertellen.
- Een duidelijke en sobere structuur. Hiermee reduceer je cognitieve overbelasting en verbeter je interacties. Geef vóór elke sessie een overzicht met de naam van de activiteit, een kort overzicht van de inhoud, de vereisten, de tijd die nodig is om de activiteit af te ronden, en deadlines van eventuele vervolgopdrachten.
- Ontwikkel een leergemeenschap. Laat lerenden ook met elkaar samenwerken. Bijvoorbeeld via break-out room sessies. Dat bevordert verbondenheid.
- Maak gebruik van open educational resources. Je kunt daarmee lerenden een diversiteit van bronnen aanbieden. Ook ter verbreding of verdieping.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie