De COVID-19 pandemie is praktische voorbij. Toch blijven in de Verenigde Staten – anders dan bij ons- veel studenten op community colleges volledig online onderwijs volgen. Zij interacteren daarbij geringe mate met andere lerenden en docenten. En dat is zorgwekkend.
Het gebrek aan interactie blijkt uit het artikel Online-Only Students Report Little Interaction With Instructors and Peers dat verslag doet van de meest recente Community College Survey of Student Engagement, een grootschalige enquête onder meer dan 82.000 studenten van 181 community colleges. Het belangrijkste thema van deze vragenlijst was of deze online studenten net zo betrokken zijn als degenen die deelnemen aan traditioneel, fysiek, onderwijs.
De resultaten laten zien dat studenten die exclusief online cursussen volgden, minder geneigd waren te communiceren met docenten en andere studenten dan studenten die ten minste enkele cursussen fysiek volgen. Zo zei bijvoorbeeld de helft van de studenten -die uitsluitend online leerden- dat ze nooit aan projecten werken met andere studenten, tegenover 17 procent van de studenten die niet alleen online lessen volgden. Bovendien gaf 58 procent van de studenten -die volledig online onderwijs volgden- aan dat ze nooit hun onderwijs buiten de ‘lestijd’ met docenten bespraken, in vergelijking met 43 procent van degenen die minstens enkele lessen fysiek volgden.
De onderzoekers hopen dat deze bevindingen een “conversation-starter” zijn voor docenten over hoe online cursussen beter kunnen worden ontworpen om interactie te bevorderen. Veel docenten hebben hun online onderwijs tijdens de pandemie volgens de onderzoekers verbeterd. Desondanks blijft het volgens hen een uitdaging om functionaliteiten zoals breakout rooms in applicaties als Zoom ten behoeve van onderlinge interactie, binnen het onderwijs in te bedden.
Positief is dat studenten die uitsluitend online lessen volgen een vaker aanwezig waren dan studenten met die uitsluitend in levende lijve onderwijs volgden. Dat komt omdat deze laatste groep moet reizen om deel te kunnen nemen en studenten vaak online cursussen kiezen zodat ze vanuit huis kunnen inloggen. Ook bleek dat studenten die alleen online lessen volgden, eerder geneigd waren aan de bel te trekken als zij moeite hadden met de onderwijsinhoud dan de andere studenten.
Het onderzoek illustreert de voordelen van online leren, zoals flexibiliteit en toegankelijkheid. Tegelijkertijd is het gebrek aan interactie tussen studenten en tussen studenten en docenten een belangrijke tekortkoming. De Deense hoogleraar Knud Illeris benadrukt niet voor niets het belang van leren als en samenspel van zowel cognitieve als sociale processen. Interactie en dialoog zijn daarbij van belang, terwijl dit laatste bij online online onderwijs vaak ontbreekt. Niet omdat dit niet mogelijk is, maar omdat we het vaak onvoldoende binnen het ontwerp inbedden. Interactie is één van de cruciale dimensies van leren, aldus Illeris.
Michael Moore’s theorie van de ‘transactional distance‘ biedt een ander belangrijk perspectief op de bevindingen van deze studie. Deze theorie beschrijft de ‘afstand’ in het onderwijs als een psychologische en communicatieve, en niet alleen als een geografische, kloof. De afstand in het onderwijs wordt volgens Moore bepaald door drie variabelen: dialoog, structuur en autonomie van de lerende.
Volgens Moore’s theorie leidt een gebrek aan dialoog tot een grotere ‘transactional distance‘. Deze afstand kan het leren belemmeren omdat er minder gelegenheid is voor het uitwisselen van ideeën, het stellen van vragen en het krijgen van directe feedback.
Ook na veel ervaringen met online onderwijs blijkt dat het ontwerp en de uitvoering van online onderwijs nog steeds verbeterd kan worden. Dialoog en interactie zouden daar een prominente plaats in moeten krijgen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie