Leidt het gebruik van VR ook tot betere leerresultaten?

Naar aanleiding van mijn blogpost over virtual reality voor het ontwikkelen van ’soft skills’ van werknemers, vroeg Mirjam Neelen (@MirjamN) via Twitter naar onderzoek dat ook naar resultaten kijkt, en niet alleen naar opvattingen van lerenden over de manier van leren. Hans Luyckx (@luyckxh) mailde me daarop twee artikelen over VR in de gezondheidszorg, waarin uitspraken worden gedaan over leeruitkomsten.

A systematic review of immersive virtual reality applications for higher education: Design elements, lessons learned, and research agenda is een zeer uitvoerige studie waarin de onderzoekers uiteindelijk 83 artikelen over VR in het hoger onderwijs hebben bestudeerd. Daarbij kijken zij onder meer naar welke leertheorieën zijn toegepast bij

het ontwerp en de ontwikkeling van VR-applicaties voor het hoger onderwijs, en naar de wijze waarop leeruitkomsten zijn geëvalueerd. Enkele bevindingen zijn:

• Er zijn weinig papers die leerresultaten hebben onderzocht na toepassing van VR in een specifiek domein. De meeste van de evaluaties die werden gemaakt, bestonden uit ‘usability’ testen. Bijna de helft van de beoordeelde artikelen specificeerde geen evaluatiemethode voor de leerresultaten. Enkele artikelen maakten gebruik van vragenlijsten (22%) of gebruikersactiviteiten terwijl ze waren ingelogd in de VR-applicatie (12%). Andere manieren om de toepassing te evalueren, zoals observaties of examens, kwamen nog minder vaak voor. De auteurs verwijzen naar twee artikelen die wel hebben geëvalueerd hoeveel kennis of vaardigheden lerenden hadden opgedaan na het gebruik van VR. Deze artikelen zijn niet vrij toegankelijk. De review doet geen uitspraken over de conclusies van deze artikelen.
• De auteurs adviseren dat betere manieren van evaluatie nodig zijn om de impact van VR te kunnen bepalen.
• Achtenzestig procent van de gereviewde artikelen gebruiken geen expliciete leertheorieën als theoretische onderbouwing. Andere artikelen gingen wel in op leertheorieën, maar koppelden deze niet aan het gebruik van VR. De auteurs evalueerden alleen de functies van de app of de bruikbaarheid, maar niet de leerresultaten. Een derde groep artikelen belichtte wel de onderliggende theorieën van het onderwijskundige VR-ontwerp, maar rapporteerde niet in detail over de technische ontwikkeling.
• VR lijkt een veelbelovend terrein. Deze systematische review identificeert 18 toepassingsmogelijkheden, wat volgens de onderzoekers duidt op een betere ontvangst van deze technologie in vele disciplines.

The Applications of Virtual Reality Technology in Medical Groups Teaching is uit 2018, en is een review van 21 onderzoeken over het gebruik van VR in de gezondheidszorg. De onderzoeker hebben gekeken naar voordelen en nadelen van het gebruik van VR. De voordelen bestaan voornamelijk uit betere leeruitkomsten. De onderzoekers concluderen:

• Het gebruik van VR heeft in 17 (74%) studies geleid tot betere leeruitkomsten. Twintig studies (87%) maken melding ervan dat medische professionals die via VR zijn getraind, nauwkeuriger werken.
• De onderzoekers concluderen dat de toepassing van virtual reality een belangrijke rol speelt bij het verbeteren van de prestaties van verschillende medische groepen.

Nota bene: ongeveer een jaar geleden schreef ik over een Deens onderzoek waaruit blijkt dat de effectiviteit van VR voor leren afhankelijk is van de docent.

Virtual reality an sich is sterk in ontwikkeling. Deze technologie wordt nog niet heel erg lang toegepast voor leren, opleiden en onderwijs.

Binnen welke vakgebieden, voor welke leervragen en voor welke kennis en vaardigheden werkt VR effectief? Onder welke voorwaarden en condities draagt VR bij aan betere leerresultaten/uitkomsten?

Deze vragen kunnen nog niet eensluidend worden beantwoord. Daarvoor zullen we VR vaker moeten toepassen, en onderzoek doen waarbij we verder kijken dan tevredenheid of ‘usability’.