Leiden MOOCs en andere initiatieven tot zorgen of uitdagingen?

Onderwijsinstellingen en particuliere opleiders hebben te maken met een aantal ontwikkelingen die die de potentie van ‘disruptie’ hebben. Massive open online courses (MOOCs) zijn daar een voorbeeld van. Wat te doen?

Een paar dagen geleden werd ik via een tweet van Pieter de Vries  geattendeerd op de bijdrage Confessions of a MOOC professor: three things I learned and two things I worry about van John Covach.

Covach beschrijft hier in drie geleerde lessen en een aantal zorgen op basis van zijn ervaringen als docent van een aantal MOOCs. De geleerde lessen zijn:

1. Het zijn vooral 25-plussers die deelnemen aan een MOOC. MOOCs spelen daarmee vooral een rol bij een leven lang leren.
2. MOOC-studenten komen uit tal van landen. De meerderheid beschikt al minimaal over een bachelor-diploma. Veel deelnemers leren vooral voor hun plezier. De meesten zijn ook zeer tevreden over de cursussen.
3. De meeste MOOC-deelnemers verwachten dat de cursussen gratis zijn. Zelfs een klein bedrag zal leiden tot een dramatische terugloop van het aantal deelnemers. De meeste deelnemers zijn alleen bereid te betalen voor een certificaat. Bewijzen van deelname worden erg gewaardeerd en gedeeld.

Daarnaast maakt hij zich ook zorgen:

• Dankzij ontwikkelingen als Wikipedia en MOOCs wordt informatie toegankelijker en verdwijnt de hiërarchie van expertise:
  

  a university professor’s claim to superior expertise is no longer unquestioned.

• Badges en MOOC-certificaten kunnen alternatieve waarderingen worden als werkgevers en studenten waarde gaan toekennen aan deze manieren van belonen. Naarmate meer ervaren studenten tevreden zijn met het volgen van MOOCs, zal de ‘validiteit’ van deze manier van leren en waarderen toenemen. De vraag is wel hoe je deze validiteit in een internationale setting bewaakt.

Covach stelt m.i. terecht dat als het educatieve monopolie van universiteiten en colleges gaat verdwijnen, verschillende onderwijsinstellingen dit niet gaan overleven.

Volgens John Covach zouden colleges en universiteiten ervoor moeten zorgen dat zij kunnen claimen dat hun expertise superieur is.

not within the ivory tower but within the culture at large.

Juist MOOCs zijn daar goede manieren voor. Verder zou benadrukt moeten worden dat de wijze van certificering van onderwijsinstellingen de beste manier is voor de voorbereiding op succes. Het is volgens hem kortom tijd voor actie.

Let us not fiddle while Rome burns.

Covach wijst naar mijn mening terecht op de potentie die MOOCs maar ook de opkomst van alternatieve aanbieders, decompositie van onderwijs en alternatieve vormen van waardering kunnen hebben voor het onderwijs. Ik verwacht overigens de meeste gevolgen voor de markt van een leven lang leren. Zie ook mijn eerdere bijdrage over digitale transformatie.

Het particulier onderwijs en deeltijd onderwijs zouden wel eens als eerste ‘last’ kunnen krijgen van educatieve Spotify’s, Netflixen en Airbnb’s. Zij zouden deze handschoen juist als eerste moeten oppakken, en geen zorgen moeten maken. Sinds de opkomst van internet hebben onderwijsinstellingen en opleiders meer dan 20 jaar de tijd gehad nieuwe businessmodellen te ontwikkelen, en daadwerkelijk te innoveren. Verbaas je er daarom ook niet over dat anderen wel in dit gat springen.

De vraag is overigens of Covach’ strategie zoden aan de dijk zet. De kwaliteit van de meeste onderwijsinstellingen is inderdaad goed. Maar wat als lerenden en werkgevers ‘voldoende’ goed genoeg vinden? Bovendien is het de vraag of het onderwijs daadwerkelijk hard kan maken dat hun wijze van certificering de beste voorbereiding op succes is. In de VS blijken diploma’s al lang geen garantie meer voor een goede baan, terwijl in ons land veel hoger opgeleiden onder hun niveau werken.

Volgens mij is het overigens belangrijk om een onderscheid te maken in onderwijs als publieke zaak, en onderwijs en opleiden dat we aan de markt kunnen overlaten. We moeten er m.i. dus voor waken dat regulier onderwijs niet verder geliberaliseerd wordt. Je loopt anders het risico dat onderwijs dat maatschappelijk relevant is, maar waarvoor weinig interesse is, niet meer zal worden aangeboden. Ik ben niet bang dat de hiërarchie van expertise wordt aangetast, maar dat bepaalde expertise verdwijnen zal.

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.