Leernetwerken en drie typen flexibiliteit (#in)

Educational Innovation with Learning Networks: some pertinent tools and developments is een paper dat hoofdzakelijk is geschreven door een aantal van mijn huidige collega's. Peter Sloep cs stellen hierin dat de benadering van leernetwerken beter aansluit bij de ontwikkeling van professionals, dan formele manieren van leren. Dit heeft vooral te maken met drie typen flexibiliteit, waar leernetwerken beter op scoren:

• Logistieke flexibiliteit (tijd- en plaatsonafhankelijk leren, e.d.).
• Flexibiliteit van leerinhouden ("agile learning opportunities").
• Didactische flexibiliteit (waarbij professionals ook een actieve rol vervullen).

De auteurs stellen dat leernetwerken vaak vorm krijgen dankzij sociale media, maar dat deze applicaties toch vaak tekort schieten als het gaat om leren (vooral als het gaat om het efficiënt zoeken van mensen en artefacten, en het analyseren van bijdragen).

In hun paper doen zij verslag van een aantal projecten waarin een aantal van dergelijke functionaliteiten is ontwikkeld en getest. Volgens de auteurs voldoen de applicaties op zich aan de drie typen van flexibiliteit. Veel hangt echter af van het ontwerp van het leernetwerk:

Clearly, the overall design of the Learning Network ultimate determines its quality of as an environment for professional development. If the network design leaves to be desired, any potential for knowledge sharing and creation that is hidden in the participants will not come to fruition.

Het onderscheid in de drie typen flexibiliteit vind ik zinvol. Ik zie hierin zeker parallellen met de vier aspecten die maken dat leren meer of minder informeel wordt. De nadruk op het ontwerp van het leernetwerk is m.i. terecht.

Wat mij vooral nog boeit – en waar ik niet uit ben- is de vraag: welke rol en functie hebben organisaties hierbij, en kunnen organisaties hier business uit halen?