Laat lerenden producten als uitkomsten van het leren vaker breder delen

Als lerenden infographics, video’s, presentaties, blogposts, documenten en andere artefacten creëren dan verwerken zij leerstof op een actieve manier. Deze actieve wijze van verwerken kan extra waarde krijgen als lerenden deze producten breder delen.

John Spencer onderstreept het belang van delen in What happens when students launch their work to an audience?. Bij een aantal van zijn argumenten krab ik mij eerlijk gezegd achter de oren omdat ik me afvraag of ze gestoeld zijn op opinies of feiten. Lerenden zouden door artefacten te delen meer empathisch worden en een ‘growth mindset’ ontwikkelen. Mmmm…

De kern van zijn bijdrage deel ik echter:

Waarom delen?

• Door artefacten te delen, ontwikkelen lerenden connecties met anderen. Niet onbelangrijk in tijden waarin lerenden relatief geïsoleerd leren.
• Het delen van artefacten kan het begin zijn van een betekenisvolle dialoog met anderen. Je kunt feedback krijgen van anderen. Vragen van anderen kunnen reflectie op gang brengen. Dit kan het leren ten goede komen.
• Het delen van bijdragen met anderen, maakt het creëren van deze artefacten meer betekenisvol. Lerenden weten waartoe zij een artefact ontwikkelen. Als lerenden kunnen bepalen met wie zij deze bijdragen kunnen delen, dan kan dit de motivatie en wat men ‘student agency‘ noemt, bevorderen. Met ‘student agency’ wordt kort door de bocht geformuleerd bedoeld dat lerenden een actieve rol bij leren vervullen en bijvoorbeeld zelf doelen gaan stellen, eigenaarschap laten zien en vertrouwen in eigen kunnen ontwikkelen.
• Lerenden werken harder als zij weten dat het artefact door anderen gezien kan worden. Dit is uiteraard geen garantie voor effectief leren, maar wel belangrijk.

Hoe kunnen lerenden artefacten delen?

• Door het maken van podcasts.
• Door te bloggen.
• Door ‘maker-projecten’ uit te voeren (in zogenaamde ‘maker spaces’).
• Door deel te nemen aan een ‘Wonder Day’-project.
• Door middel van Genius Hour projecten.
• Door middel van educatieve speurtocht.
• Door portfolio opdrachten.

Er zijn in aanvulling op Spencer’s lijst ook nog andere typen artefacten te bedenken: infographics, foto’s, mindmaps, documenten, screencasts, andere typen video’s, verhalen (in welk format dan ook), animaties….

Lerenden kunnen artefacten delen binnen digitale leeromgevingen, videoportalen van organisaties, platforms als YouTube en Vimeo, WordPress, enzovoorts.

Niveaus van privacy

Volgens Spencer is het belangrijk dat lerenden zelf bepalen met wie zij hun artefacten delen. Bepaalde inhouden lenen zich niet of slecht voor het breed delen. Bij een video van jezelf deel je bovendien bijzondere persoonsgegevens.  Je zult als docent lerenden bewust moeten maken van de kansen, beperkingen en risico’s van ‘breed delen’. John Spencer onderscheidt de volgende niveaus van privacy:

• Privé. Alleen de lerende heeft toegang tot het artefact. Je deelt dus niet.
• Semi-privé. De lerende deelt het artefact met de docent en/of enkele mede-lerenden, de eigen groep of familieleden.
• Semi-publiek. De lerende deelt het artefact bijvoorbeeld met meerdere klassen of met de hele school.
• Publiek. De lerende deelt het artefact zodat in principe iedereen (men toegang tot internet) erbij kan.

Lerenden zullen ook moeten leren hoe zij de toegankelijkheid van artefacten kunnen instellen.

Tot slot

• Uiteraard lenen niet alle leerinhouden zich voor het creëren van artefacten.
• Ook lenen niet alle artefacten die het resultaat zijn van leren voor breed delen.
• Je ontvangt ook niet per definitie goede feedback en reflectieve vragen.
• Je zult ook over de nodige voorkennis moeten beschikken wil je zinvolle artefacten kunnen ontwikkelen en delen.
• Je moet ervoor waken dat lerenden niet buitensporig veel tijd besteden aan de vorm, in plaats van aan de inhoud. Tenzij aandacht voor de vorm -zoals het maken van een video- doel op zich is.