Kunnen we het hoger onderwijs ‘flippen’?

“The Flipped Academic” gaat een stap verder dan het ‘flippen’ van de wijze van lesgeven op een universiteit of hogeschool. Het impliceert een complete transformatie van onderwijs, onderzoek en valorisatie. Met als doel: het vergroten van de betekenis van de academische gemeenschap voor de samenleving.

Frank de Langen (@FrankOUNL) wees me vrijdag op het Guardian-artikel The flipped academic: turning higher education on its head. In eerste instantie dacht ik deze bijdrage ging over de toepassing van de flipped classroom in het hoger onderwijs. Maar de scope is veel breder.

In feite gaat het om een transformatie van de academische gemeenschap. Niet alleen de manier waarop onderwijs wordt verzorgd zou ‘omgedraaid’ moeten worden, maar ook de wijze waarop onderzoek wordt uitgevoerd en publicaties tot stand komen, zou moeten veranderen.

De academische gemeenschap zou nauw betrokken moeten zijn bij gemeenschappen, en nieuwe manieren van kenniscreatie moeten ontwikkelen. Dan voeg je waarde toe. Door alleen informatie over te dragen, voeg je geen waarde toe. Informatie is namelijk vrij verkrijgbaar dankzij internet.

The Guardian baseert zich hierbij met name op opvattingen van de Canadese associate professor Alex Bruton die de flipped academic heeft geïntroduceerd:

Academics have to add value in different ways, he (Bruton, WR) says. “If the work we do as academics doesn’t also include coming up with practically useful frameworks that inform practice, we risk an academic-practice gap — especially in areas such as business and other disciplines in the humanities and social sciences.

Dit impliceert krachtige, meer open, leeromgevingen en andere maatstaven voor academisch succes, in plaats van het aantal artikelen dat in een beperkt aantal erkende tijdschriften wordt gepubliceerd. Het gaat er om dat je met een breder publiek communiceert over je wetenschappelijke werk:

spending time outside the lab, giving presentations about projects, people and places, testing theories and talking about them in her blog.

De academische gemeenschap zou kritisch denken en probleem oplossen moeten bevorderen, en gericht zijn op het effectief communiceren over relevante onderwerpen. The Guardian ziet al ontwikkelingen in deze richting, al is hier ook verzet tegen.

Ik juich deze ontwikkeling ook toe. Er zijn al wetenschappers, zoals Steve Wheeler, die besloten hebben alleen nog maar ik ‘open tijdschriften’ te publiceren. Bij de Open Universiteit willen we met OpenU en de online masterclasses wetenschappelijke expertise ook op een meer toegankelijk maken (via o.a. blogposts, communities rond onderzoeksthema’s en online masterclasses die gebaseerd zijn op onderzoek dat wordt uitgevoerd). En denk ook aan het Praktijkgericht wetenschappelijk onderzoek van LOOK (Wetenschappelijk Centrum Leraren Onderzoek van de OU).

Het lastige blijft dat wetenschappers beoordeeld en gefinancierd worden op basis van andere criteria. En dat zie ik helaas niet snel veranderen.