Het gebruik van ICT voor het vertellen van verhalen -digital storytelling- is een toepassing van technology enhanced learning die de laatste jaren op veel belangstelling kan rekenen. Maar er is ook kritiek.
Op conferenties starten keynote sprekers hun bijdrage vaak met een verhaal. Verder illustreren zij hun betoog dikwijls met anekdotes. Dergelijke verhalen kunnen een onverwachte wending nemen en maken argumenten betrouwbaar en concreet. Dit zijn belangrijke elementen van de ‘plakfactor’. Er ontwikkelt zich een relatie tussen spreker en publiek. Luisteraars kunnen zich iets voorstellen bij het betoog. Daardoor wordt een presentatie meer leerzaam. Mensen begrijpen de boodschap beter.
De laatste jaren gebruiken organisaties als IKEA daarom het vertellen van verhalen als leeractiviteit. Hiervoor worden bijvoorbeeld weblogs of online video gebruikt. Men spreekt dan van ‘digital storytelling’. Het zijn overigens geen opleiders die deze digitale verhalen maken. Het zijn vooral de medewerkers die -gefaciliteerd door een afdeling Leren & Ontwikkelen- dergelijke verhalen maken.
Harold Jarche beschrijft de kracht van digital storytelling als volgt:
Stories can be the glue, holding information together in some semblance of order, for our brains to process into knowledge.(…)
Stories are how we best remember and a story can be thought of as what happens in the gap between expectations and results.
Volgens Jarche moeten lerenden echter ook in staat zijn om verhalen kritisch te ontleden. Vooral als verhalen afkomstig zijn van “sources of power” waarbij technologie wordt gebruikt om mensen te controleren. Jarche haalt Donald Clark aan die stelt dat verhalen eigenlijk vormen van leren zijn waarbij hoofden ‘gevuld’ worden met informatie (‘open je mond en slik’).
Jarche meent dat we kritisch moeten nadenken over wat verhalen emotioneel met ons doen, voordat we een verhaal via sociale media delen.
We need to become story skeptics so all those emerging master storytellers do not lead us astray.
Jarche heeft een punt als het gaat om het kritiekloos overnemen en delen van verhalen van professionele verhalenvertellers. Ik beschouw ‘digital storytelling’ echter vooral als een leeractiviteit waarmee lerenden het (bijvoorbeeld via ervaringen) geleerde verwerken en delen met andere lerenden. Het maken van een digitaal verhaal is dan de belangrijkste leeractiviteit. Bovendien zou het gebruik van digitale verhalen als leermateriaal m.i. altijd gekoppeld moeten zijn aan actieve verwerkingsvormen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie