Inge de Waard heeft een mooie reflectie geschreven op het connectivisme en de connectivisme cursus, die George Siemens en Stephen Downes verzorgen. Zij dient critici van repliek die onder meer van mening zijn dat het format van de cursus niet past bij het concept 'connectivisme'.
Ik heb me dat ook afgevraagd, toen ik door Cindy de Smet werd geïnterviewd. Cindy heeft de Connectivisme-cursus ook gevolgd, maar ervoer dit niet echt als een rijke leerervaring. Is een cursusduur van drie maanden lang genoeg om een 'leernetwerk' te vormen, zo vroeg zij zich af? Volgens mij heeft een cursus inderdaad een ander paradigma, dan leren in een netwerk. Zie mijn eerdere reactie.
Inge geeft een flink aantal redenen waarom zij houdt van het connectivisme en de connectivisme cursus. Wat mij daarbij opvalt, is dat deze redenen eigenlijk vooral betrekking hebben op het connectivisme (met uitzondering van de rol van de facilitators). Het gaat bijvoorbeeld om open content, open discussies, conversaties, lerenden die vanuit verschillende perspectieven inbreng hebben, het uitgangspunt dat we samen meer weten dan alleen, en de afwezigheid van 'deskundigheidsmacht'.
Dergelijke uitgangspunten kun je inderdaad in een cursus toepassen, hoewel zij vaak slecht passen bij veel bestaande opleidingsinstituten en onderwijsinstellingen. Het meest lastige -ik blijf erbij- is echter netwerkvorming. Hoe lang heeft het geduurd voordat ik echt ben gaan leren via sociale netwerken? Langer dan drie maanden, in elk geval.
Inge de Waard noemt connectivisme een natuurlijke, organische manier van leren. Daar ben ik het mee eens. Het gaat er vooral om de kracht van deze manier van leren te onderkennen en te benutten.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Ik heb mijn internationale netwerk met name te danken aan de 3 maanden die ik vorig jaar ben bezig geweest met CCK08 Wilfred. Ik heb het stuk van Inge nog niet gelezen. Ik denk dat het al dan niet opbouwen van een netwerk in zo’n korte tijd wel veel te maken heeft met “wat langer meegaan” en durven proberen, maar het kan echt wel is mijn ervaring. Na die eerste maanden ben ik wel doorgegaan om via de social sites steeds nieuwe contacten te zoeken en te accepteren, maar die 3 maanden Connectivisme waren echt cruciaal voor mij.
ik was al een ‘netwerker’ en dus is mijn connectivisme ahw uit de praktijk ontstaan, de theorie kwam later.. de course (ck08) van Siemens volgde ik niet als learner, meer als lurker, wat niet echt de bedoeling was, maar wegens te drukke agenda een feit …
Als leertheorie klopt het cf mij +/-, en dan vooral te zien in de meerwaarde die andere ‘connectors’ maakten tijdens de cursus. Zo denk ik bvb. aan de ‘dot’ filmpjes (te vinden op you tube, getagd ck08). Maar zoals elke theorie geldt ook hier : just do it 4 real ! En 3 maanden is de cursustijd, the long tail daarentegen…
Als ik nog eens een cursus volg binnen het CCKxx-verhaal, zal ik er ongetwijfeld meer uithalen, omdat ik ondertussen aan dat netwerk gebouwd heb en er verder blijf aan bouwen. In die zin is de opbrengst van de cursus op lange termijn groter (= een netwerk opbouwen), dan de opbrengst van de cursus (leerwinst) zelf.
In die zin volg ik jou helemaal Wilfred, leren in een netwerk en dat netwerk opbouwen is iets totaal anders dan een cursus volgen/onderwijzen.
hoi Wilfred, dankje om de post op te pikken. Je hebt ten volle gelijk om het belang van een netwerk centraal te stellen om te leren. Bij mij duurde het ook lang om mijn huidige netwerk tenvolle uit te bouwen. Mijn netwerk is ook niet statisch en evolueert samen met mijn kennisvoorkeuren van het moment. In mijn professionele leven al drie keer van netwerk veranderd, ook dat kan vlot en soms migreert iemand mee. Het systeem om een netwerk op te bouwen lijkt in ieder geval universeel.
Met betrekking tot het CCK-leernetwerk, ik heb er wel enkele langdurige kennismensen aan overgehouden. Het is ook zo dat door de verschillende achtergronden van de deelnemers, niet iedere deelnemer (voor mij) interessant is als potentieel kennispersoon, maar die gedachte heb ik bij zowat alle sociale activiteiten. Zelfs in een zeer gespecialiseerde conferentie zal ik slechts enkele mensen aangenaam en interessant vinden. Een mens kan maar een beperkt aantal sociale contacten aan, keuzes moeten gemaakt worden.