Dit was één van de vragen die twee Roemeense onderzoekers wilden beantwoorden in een case studie waarover het paper Using microblogging in education gaat. In dit onderzoek is verder onder meer gekeken naar de verschillen tussen het faciliteren van een online cursus via een microblog applicatie en een elektronische leeromgeving (ELO).
De onderzoekers hebben daarbij gebruik gemaakt van de applicatie Cirip.ro: een tool die lijkt op Twitter maar die ook andere mogelijkheden heeft, zoals het formeren van groepen. Andere functionaliteiten zijn een tagcloud en netwerkoptie (relaties zichtbaar maken).
De auteurs concluderen positief over het gebruik van microbloggen binnen het onderwijs. Lerenden hebben de kracht ervaren van communiceren, connecties en immediacy. Zij constateren bijvoorbeeld ook dat de communicatie tussen lerenden niet stopt als de cursus voorbij is. De gebruikte microblogtool is volgens hen zeer geschikt voor waardevolle interacties en als sociale factor binnen een ELO. Tegelijkertijd vraagt deze manier van communiceren veel van een docent die het leerproces faciliteert, en van lerenden die de interacties willen volgen. Daarom bevelen zij aan de microblogtool alleen in te zetten tijdens kortdurende cursussen.
Het paper laat volgens mij zien dat je een medium als Twitter op z'n eigen merites moet beoordelen. Je wordt inderdaad hoorndol als je probeert alle bijdragen, die de mensen in je netwerk posten, te volgen. Je moet dus anders omgaan met microblogtools, dan met een ELO. Deze tools zijn volgens mij vooral handig om patronen te herkennen en 'toevallig' te leren (serendipity)
Using microblogging in education. Case Study: Cirip.ro
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Wilfred, vind je toevallig leren zoiets als ongecontroleerd leren via media die niet door onderwijs gefaciliteerd wordt?
Ik ben van mening dat het hele internet, één grote leeromgeving is mits er mediawijs mee wordt omgegaan.
Scholen moeten hier nog mee leren omgaan 🙂
@Mark Timmermans: ik weet niet zeker of we het over hetzelfde hebben. ‘Toevallig leren’ is een vorm van -zeg maar- informeel leren, maar ‘informeel leren’ is niet hetzelfde als ‘ toevallig leren’. Of het internet één grote leeromgeving is, hangt van veel zaken af. Voor lerenden die niet intrinsiek gemotiveerd zijn, bijvoorbeeld, niet.
Hey Wilfred,
Wat mij opvalt is dat docenten nog niet met al die vormen van leren durven om te gaan. Volgens hen leert men pas echt als leerlingen tussen de vier schoolmuren zitten. Informeel leren, toevallig leren, ongecontroleerd leren (zoals ik het in mijn onderzoek noem)zijn “een gevaar” voor het leerproces. Ik probeer te ontdekken hoe ik die groep kan helpen, trainen of coachen om om te gaan met de nieuwe media.
Groeten,
Mark