iXbox Mystery Challenge #ixpresso

Vandaag vond bij de faculteit Onderwijs en Opleiden van de Hogeschool Arnhem-Nijmegen een studiedag plaats. Eén van de activiteiten was de iXbox Mystery Challenge: een ontwerp-sessie rond ICT en leren, waarbij ik mocht jureren.

Centraal stond een FICTIEVE casus. De HAN moet in december een aantal weken dicht, maar het onderwijs dient gewoon door te gaan. Teams van docenten van de faculteit dienden een leerarrangement te ontwikkelen zodat studenten verder konden leren. De teams kregen een doos met daarin onder meer een tablet, stiften, papier, een werkvorm die ze moesten gebruiken (zoals peer feedback, werkplek leren of samenwerkend leren) en een ‘persona’ die aangaf wat de doelgroep van het leerarrangement moest zijn (zoals eerste eerstejaars voltijdstudenten of deeltijd studenten die werken).

Vervolgens ging men aan de slag, met de ontwikkeling van het arrangement. Frank Thuss (@frankthuss) had mij gevraagd om samen met Pierre Gorissen (@petermcallister) en Marijke Kral (@marijkekral) te fungeren als jury. We moesten tijdens het ontwikkelen kritische vragen stellen en feedback geven. Na een korte beraadslaging mochten we een oordeel vellen, op basis van de volgende vragen:

• Sluit het arrangement aan bij de casus?
• Zitten er creatieve elementen in het leerarrangement?
• Hoe complex is het leerarrangement?
• Hoe compleet is het leerarrangement?

Tijdens het ontwikkelproces is mij het volgende opgevallen:

• Een aantal mensen wil eerst brainstormen over leertechnologieën en leeractiviteiten, om vervolgens pas de relatie met leerdoelen te leggen. Ik raad altijd aan om bij onderwijs en ICT te starten vanuit leerdoelen.
• Leerdoelen worden ook wel eens als impliciet bekend verondersteld (terwijl deze voor mij als jurylid niet bekend zijn).
• Sommigen hebben een leerarrangement met een hele brede scope gekozen (breder thema, met diverse leeractiviteiten en meerdere leertechnologieën), terwijl anderen voor een leerarrangement met een beperkte scope kozen. Deze laatste leerarrangementen konden zo worden uitgevoerd.
• Synchroon online leren was voor verschillende aanwezige docenten geen vanzelfsprekende manier van leren, als je niet in staat bent fysiek bij elkaar te komen.
• Sommige docenten kozen er voor fysieke bijeenkomsten elders te organiseren, en er niet voor te kiezen om bijeenkomsten die normaliter op school plaats vinden, te vervangen door online leren.
• Als je studenten online wilt laten samen werken, zul je extra oog moeten hebben voor ‘gemeenschapsvorming’ en ‘sociale binding’.
• Ik hanteerde een andere definitie van werkplek leren dan anderen.

Enkele ideeën waren:

1. Een studieloopbaan-begeleidingsgesprek vervangen door een app waarmee studenten doelen kunnen invoeren, ‘bewijsmaterialen’ (zoals video’s) kunnen uploaden en op verschillende manieren van diverse betrokkenen feedback kunnen vragen. De app bevat ook notificatiemogelijkheden.
   Deze toepassing heeft uiteindelijk gewonnen.
2. Studenten werken als vrijwilliger bij de noodopvang voor vluchtelingen in Heumensoord waar zij vluchtelingen les geven in Engels, Duits of Frans. Via een virtuele leeromgeving worden zij voorbereid op deze taak, maar leren zij ook meer over interculturele communicatie en de vluchtelingenproblematiek. Hierbij fungeren medewerkers van Vluchtelingenwerk als docent van de studenten.
3. Pabo-studenten leren online hoe zij de eerste tien minuten van een les kunnen vormgeven. Google Hangout wordt hierbij gebruikt als communicatietool. Verder worden o.a. lesobservaties gefilmd, en wordt eveneens veel feedback gegeven.

Wat mij betreft een leuke aanpak. Ik zou een volgende keer wel de scope van het leerarrangement meer afbakenen (breed of smal). Een scope met een beperkte omvang is gemakkelijker ‘compleet’ te maken in ruim twee uur dan een brede scope.