In No, Running Online Classes Isn’t Cheaper beantwoordt Matt Reed deze vraag ontkennend. Zijn bijdrage biedt inzicht in de verschillende kostenposten. Of online onderwijs goedkoper is of wordt, hangt m.i. van vier zaken af.
Reed schrijft dat ‘arbeid’ de grootste kostenpost voor onderwijsinstellingen is. En dat klopt als een zwerende vinger. Ik geloof dat onderwijsinstellingen zo’n 80% van hun budget besteden aan loonkosten.
Online onderwijs wordt ontwikkeld door professionals. Dat is een arbeidsintensief proces. Verder kijken docenten opdrachten na, zij geven feedback en begeleiding. Juist die interactie met lerenden is van groot belang voor de kwaliteit, meent Reed. Als er geen sprake is van interactie tussen docenten en lerenden, dan is de kans op uitval groot.
Verder heb je als onderwijsinstelling nog steeds faciliteiten en services nodig, zoals een bibliotheek, IT en studie-advies. Bij volledig online onderwijs heb je waarschijnlijk zelfs grotere investeringen in IT nodig dan bij face-to-face en ‘blended’ onderwijs.
Ook kun je niet zo maar af van je gebouwen.
Volgens mij bepalen vier zaken of online onderwijs goedkoper kan worden dan face-to-face onderwijs:
- In hoeverre kunnen we ‘arbeid’ automatiseren? Reed is daar zeer sceptisch over. Echter ontwikkelingen op het gebied van artificiële intelligentie laten zien dat je routinematige interacties wel degelijk kunt automatiseren. Ook vordert de ontwikkeling van het (semi-)automatisch nakijken van opdrachten. Ik durf echter geen inschatting te maken wat dit betekent voor besparingen op arbeid, en op welke termijn.
- In hoeverre zijn onderwijsinstellingen en docenten bereid en in staat om met elkaar samen te werken en bijvoorbeeld content met elkaar te delen? Nu zie je dat heel veel verschillende instructievideo’s over vergelijkbare onderwerpen worden ontwikkeld. Je ziet ook dat elke onderwijsinstelling eigen websites heeft met informatie die docenten ondersteunt bij het vormgeven van online en blended onderwijs. Je komt ook tal van sites tegen met beschrijvingen van leertechnologieën. Deels is die informatie toegespitst op de eigen instelling, maar deels ook generiek van aard. Kan dat niet slimmer en efficiënter? Volgens mij wel. Maar ook nu durf ik geen inschatting te maken van de kostenbesparing die dit kan opleveren.
- De kosten van IT. Kunnen deze kosten omlaag gebracht worden, bijvoorbeeld doordat instellingen meer gaan samenwerken (shared services?). Daarnaast lopen de kosten van verschillende systemen nogal uiteen, en worden binnen instellingen nog steeds meerdere applicaties voor hetzelfde doel gebruikt (bijvoorbeeld drie portfoliosystemen). Verder zullen instellingen meer investeringen moeten doen in AI en learning analytics. Deze investeringen kunnen echter ook tot meer inkomsten leiden. Als je bijvoorbeeld mede dankzij learning analytics en AI voortijdige uitval kunt terugdringen, dan levert dat ook inkomsten op (diplomavergoedingen, extra aanschaf modules, enzovoorts).
- Investeringen in gebouwen. Als we dankzij online leren minder gebouwen nodig hebben, dan scheelt dat wel degelijk kosten. Je kunt er ook voor kiezen om ruimtes flexibel te huren (particuliere opleiders doen dat al jaren). Leegstaande gebouwen kun je ook sluiten, zodat je in elk geval geen uitgaves hoeft te doen voor water en elektriciteit. Of dit kan leiden tot kostenbesparingen is sterk afhankelijk van de specifieke situatie. Onderwijsinstellingen die de komende jaren niet voor de keuze staan om te investeren in gebouwen, halen hier voorlopig geen kostenbesparing uit.
Nota bene: ik vind ‘kostenbesparing’ op zich geen doel op zich voor online onderwijs. Het kunnen bereiken van nieuwe doelgroepen, het vergroten van kwaliteit en flexibiliteit en het reduceren van CO2-uitstoot vind ik veel belangrijker. Toch moet je ook nadenken hoe je belastinggelden zo doelmatig mogelijk kunt besteden, en hoe je kunt voorkomen dat lerenden zich onnodig in schulden steken om te kunnen leren.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie