Een groot deel van de leden van een community of practice (CoP) neemt niet actief deel aan kenniscreatie, maar leest alleen bijdragen van anderen. Deze passieve leden worden 'lurkers' genoemd. Dikwijls wordt 'lurking' met iets negatiefs geassocieerd.
Via de blog van CELSTEC ben ik gestuit op het paper Lurking: a Challenge or a Fruitful Strategy? van Mirjam Neelen.
Neelen beschrijft hierin vier perspectieven op 'lurking', en analyseert of en waarom deze perspectieven schadelijk dan wel productief kan zijn voor kenniscreatie. Mirjam Neelen heeft lurkers en actieve leden van een CoP ook met elkaar vergeleken.
'Free riding' kan bijvoorbeeld wel productief zijn als deze medewerkers gevonden informatie toch inzetten in hun werk. Uit Neelen's onderzoek komt wel naar voren dat actieve leden een grotere noodzaak ervaren om kennis te delen, dan de lurkers. Bovendien kun je 'lurking' ook als een leerstrategie beschouwen (ook dat wordt door Neelen bevestigd), of als een fase in het proces van community vorming (lurkers wachten op het juiste moment om actief te worden).
Tenslotte kunnen leden van een CoP ook interpersoonlijke, procedurele, technische en culturele belemmeringen ervaren, die er voor zorgen dat leden niet actief bijdragen aan kenniscreatie. Uit Neelen's onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat actieve participanten geen interpersoonlijke belemmeringen ervaren, maar dat lurkers hier neutraal tegenover staan (wellicht durven zij dit niet toe te geven).
Jammer genoeg heeft Mirjam Neelen bewust niet gekeken naar de complexe culturele belemmeringen van leden van een CoP om actief kennis te delen. Desalniettemin biedt haar scriptie waardevolle informatie voor het werken met een Community of Practice. Volgens mij zouden organisaties, die werken met CoP's, vaker moeten analyseren wat de redenen zijn voor lurking. Want veel mogelijke belemmeringen zijn waarschijnlijk sterk contextafhankelijk. Pas dan kun je nagaan wat je kunt doen om de 'participatiedrempels' voor leden van een CoP te slechten. Hoewel 'lurking' dus niet negatief hoeft te zijn, zijn belemmeringen voor kennis deling dat uiteraard wel.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Dit doet me ook denken aan het Hole in the Wall project van Sugata Mitra. Als ik me niet vergis, deden de lurkers (de grootste groep kinderen in zijn project) het niet significant slechter bij kennistoetsen dan de kinderen die actief op de computer met de stof waren bezig geweest. Ze waren eigenlijk ervaren back seat drivers geworden.