Is het TPACK raamwerk krakkemikkig?

Is het TPACK raamwerk krakkemikkig? Wel als je Richard Olsen mag geloven. Hij vindt dat het TPACK-model meer verwarring oproept over de rol en potentie van ICT dan dat het helderheid schept.

Olsen’s kritiek is m.i. vergelijkbaar met de kritiek op een aparte digitale didactiek, of op de ‘e’ van e-learning. Hij vindt ook het oorspronkelijke Pedagogical Content Knowledge model ook voldoende. Ik ben het hier niet mee eens:

1. Door geen specifieke aandacht te schenken aan ICT, worden de mogelijkheden van digitale media voor leren juist vaak genegeerd bij onderwijsontwikkeling.
2. Bepaalde technologieën hebben affordances die andere manieren van leren mogelijk maken. En dat ontdek je alleen maar door er specifieke aandacht aan te schenken. Technologie an sich kan menselijk gedrag, en dus manieren van leren, beïnvloeden. De smart phone is daar een goed voorbeeld van.
3. Mijn collega Peter Sloep heeft al eerder gesteld dat een technologische insteek van technology enhanced learning kan leiden tot didactische drama’s, maar dat een pedagogisch-didactische insteek kan leiden tot gemiste kansen op het gebied van leren. Het TPACK-model bevordert juist het geïntegreerd kijken naar ICT en leren, en kan beide valkuilen m.i. helpen vermijden.
4. Het TPACK-model is voor mij vooral een manier van kijken, een kapstok om leersituaties met behulp van ICT te ontwikkelen. Eigenlijk een heel voor de hand liggend model. Je moet er ook niet meer van maken.

Richard Olsen stelt aan het einde van zijn kritiek:

But learning and teaching with technology is profoundly differently from learning and teaching without.

Precies. En daarom zou je ook bij het ontwikkelen van leeractiviteiten, en niet alleen bij leren en doceren, expliciet en integraal rekening moeten houden met ICT.

Een kritische benadering van TPACK, en van welk ander raamwerk ook, blijft uiteraard belangrijk.