Is er de laatste tijd nog wat geschreven over MOOC’s? (bloemlezing 7)

Aangezien mijn leeslijst zich maar blijft vullen met artikelen over massive open online courses, is het weer hoog tijd voor een zevende bloemlezing over MOOC’s. Participerende docenten blijken bijvoorbeeld enthousiast te zijn over MOOC’s, terwijl anderen vrezen voor mechanisering van het onderwijs via MOOC’s.

Steve Kolowich heeft een enquête gehouden onder docenten die MOOC’s hebben verzorgd. Ruim honderd hebben hier aan meegedaan. Wat mij hieraan opvalt is de voorbereidingstijd (100 uur), de uitvoeringstijd (8 uur per week) en het geringe aantal mails dat zij wekelijks van studenten ontvangen (13% geeft aan daar niet altijd op te reageren). Bijna de helft van de docenten meent ook dat het academisch niveau van de MOOC te vergelijken is met de reguliere cursussen. Er is veel enthousiasme oneer docenten. Veel van deze docenten willen dat deze cursussen worden geïntegreerd binnen het hoger onderwijs. Zij denken ook dat MOOC’s dankzij de lage kosten bijdragen aan het vergroten van de toegankelijkheid van het onderwijs. Dat blijkt ook het belangrijkste motief te zijn om hier aan mee te nemen. Opvallend is ook dat MOOC’s de scepsis van docenten ten aanzien van online leren lijkt weg te nemen. Helaas geeft Kolowich alleen gemiddelden weer, en niet de standaard deviatie. Hij stelt zelf dat het waarschijnlijk de meest enthousiaste docenten zijn die hebben gereageerd op de vragenlijst.
Martin Weller heeft recent een presentatie verzorgd over de vraag waarom je wel of geen MOOC’s zou moeten verzorgen. De presentatie weerspiegelt zijn eigen ambigue houding, schrijft hij. Als redenen om een MOOC te starten geeft hij aan:
- profilering
- gelegenheid om te experimenteren
- het curriculum wordt verbreed
- lerenden zijn netwerkers
- vergrootte toegankelijkheid onderwijs
Redenen om geen MOOC te starten zijn:
- Mogelijke schade aan je reputatie
- Negatieve leerervaringen
- ICT stress
- Duur
- Veel werk
Een Californische docentenvakbond meent dat MOOC’s het intellectuele eigenschap van docenten ondermijnen. Dat schrijft Inside Higher Ed. In Californië rust het intellectuele eigenaarschap van cursusmaterialen bij docenten, niet bij onderwijsinstellingen. Commerciële MOOC-aanbieders als Coursera zouden dit ondergraven, meent men. Het is de vraag of docenten hiermee zitten, blijkt uit het artikel. Zij willen vaak vooral zoveel mogelijk mensen bereiken. Eén docent, die in het artikel aan het woord komt, vindt dat de vakbond ’tegen de wind in plast’. Het is inderdaad de vraag of hier niet sprake is van een achterhaald staaltje vakbondsconservatisme. Belangrijk is wel dat voorkomen wordt dat straks commerciële partijen mogen beslissen wat gebeurt met wetenschappelijke kennis.
Greg Graham waarschuwt voor automatisering van het onderwijs, en voor het gevaar dat kwantiteit boven kwaliteit gaat. Hij schrijft bijvoorbeeld:

Like Wal-Mart, online education promises greater numbers reached; to hell with customer service and quality, we’ve got discounts!

Online leren is volgens hem onpersoonlijk. Er is geen sprake van awareness en responsiveness, meent hij. Daarvoor heb je face-to-face contact nodig.
MOOC’s zijn daar volgens hem een duidelijk voorbeeld van. Hij stelt dan ook vraagtekens bij de beweegredenen achter MOOC’s.
Graham heeft wat mij betreft een punt, maar gaat ook voorbij aan het feit dat multiple choicetoetsen wel degelijk een functie hebben en geautomatiseerd kunnen worden. Ook is online leren natuurlijk meer dan een mechanische manier van onderwijs verzorgen. Toch blijft het belangrijk je bewust te zijn van motieven achter MOOC’s, die gericht zijn om van onderwijs wel degelijk een ‘dubbeltje op de eerste rang’ te maken. Dan wordt de kloof tussen massa-onderwijs en elite-onderwijs inderdaad verder vergroot, zoals Graham vreest:

Ironically, though the move toward the mechanization of education is being advanced by some of the nation’s most élite universities, in the end it will be the lower half of the student population that will be forced out of the traditional classroom, widening the gap between the haves and the have-nots.
Inge de Waard (aka Ignatia) beschrijft twintig strategieën die er op gericht zijn interacties tussen lerenden binnen een MOOC te bevorderen. Daarbij gaat zij ook uit van het gebruik van mobiele technologie. De strategieën zijn vooral geformuleerd vanuit connectivistisch perspectief en hebben onder meer betrekking op zelfsturing, een menselijke leeromgeving en leeractiviteiten. Sommige strategieën spreken voor zich (zoals nummer 2), anderen niet (nummer 3 bijvoorbeeld).
In Australië heeft de Open Universiteit aldaar een eigen platform in het leven geroepen voor MOOC’s, Open2Study. De cursussen zijn vooral bedoeld om lerenden te laten oriënteren op hoger afstandsonderwijs. Studenten kunnen ook badges verdienen als zij bijvoorbeeld andere studenten helpen.

Zie ook:

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.

Geef een reactie