Nou, nee. Maar volgens E-Learning Is Dead. Long Live
E-Learning! van Sushant Buttan hangt het succes en de toekomst van e-learning wel aan een dun draadje.
Volgens deze auteur moeten we onderkennen
…that the learner is no longer interested in a traditional course and that an adaptation to becoming truly learner-centric is the only hope
for this business.
Volgens Buttan heeft e-learning veel beloftes namelijk niet waargemaakt. Hij stelt dat de grote belangstelling voor web 2.0 binnen de
"e-learning wereld" in feite een gedeeltelijke erkenning is van de fouten die op het gebied van online leren gemaakt zijn.
De nadruk op efficiency heeft e-learning bijvoorbeeld veel kwaad gedaan, concludeert Buttan.
Hij vergelijkt de oorspronkelijke aanpak van e-learning met het Fordisme (massaproductie tegen zo laag mogelijke kosten), maar zonder
het gewenste effect.
While the courses may have been cheap and fast from a development standpoint, they wound up costing the company much more due to their
poor adoption by employees and millions of dollars in opportunity costs lost for the company.
Buttan stelt dat veel bedrijven de plank mis hebben geslagen door vervolgens de nadruk te leggen op meer interactiviteit en ’toeters en bellen’
op het gebied van de user interface (zoals het gebruik van Flash).
In plaats daarvan zou men zich beter kunnen richten op een new model of learning design effectiveness.
Met de komst van social software wordt de aandacht (eindelijk!) meer gericht op -overigens helemaal niet zo nieuwe- benaderingen als leren binnen
communities of practice en samenwerkend leren met behulp van ICT.
En toch -zo stelt deze auteur mijns inziens terecht- ligt nog steeds het gevaar op de loer dat
oude buzz words vervangen worden door nieuw jargon (wiki’s, blogs, enzovoorts), zonder dat andere leerconcepten worden toegepast.
Buttan heeft een prikkelend artikel geschreven. Aan het eind van zijn bijdrage beschrijft hij een aantal voorbeelden van bedrijven
die volgens hem de lerende meer centraal stellen. Wat hierbij opvalt is dat de bedrijven lerenden vooral motiveren en faciliteren.
Maar er worden nog steeds leerobjecten van beperkte omvang gebruikt. En in plaats van monitoren of werknemers leren, wordt gekeken naar de
werkprestaties van lerenden. Volgens mij zijn er sterkere voorbeelden te vinden.
Waar Buttan -wat mij betreft- meer rekening mee had kunnen houden is het feit dat bedrijven vaak verplicht worden om hun medewerkers
cursussen of modules te laten volgen (compliancy-based learning).
Via Curtis Bonk,
die op zijn weblog een goede samenvatting geeft van meerdere artikelen uit de januari-editie van Chief Learning Officer.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie