Massive open online courses lijken dezelfde ontwikkeling door te maken als veel technologieën, en ook als ‘technology enhanced learning’. Na een periode van overspannen reacties, volgt de fase van desillusie. Volgens Jeffrey Selingo is de ‘MOOC Revolutie’ echter nog niet voorbij. Dat zou betekenen dat het plateau van productiviteit over een tijd wordt bereikt.
Selingo illustreert aan de hand van berichtgeving in populaire media dat ook MOOCs een Sturm und Drang-periode doormaken: himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt. Hij stelt echter dat je met campusonderwijs educatie nooit op zo’n grote schaal kunt realiseren, dan met het format van MOOCs het geval is. MOOCs zullen echter geen duizenden scholen overbodig maken, zoials wel in 2012 is voorspeld. Volgens hem weten we echter nog net zo weinig van de imapct van MOOCs dan we eind jaren negentig wisten van zoelmachines.
Volgens Selingo zullen de hoofdrolsspelers op het gebied van MOOCs wel drie fundamentele vragen moeten beantwoorden voordat ICT inderdaad in staat is beloftes na te komen.
1. Welke rol moeten MOOCs spelen bij traditionele colleges en universiteiten?
Op dit moment zijn het aanvullingen op bestaand aanbod, of manieren voor een leven lang leren. MOOCs hebben het bestaande onderwijssysteem volgens Selingo versterkt.
College leaders should focus on using MOOCs to complement and enhance their continuing-education programs, as the number of options students have for education in small bites and on their own schedule continues to grow.
2. Hoe kunnen colleges open online courses daadwerkelijk open maken?
Je kunt MOOCs immers niet echt aanpassen en hergebruiken. Ook is niet duidelijk wie eigenaar is van de content. De vraag is ook hoe lang MOOCs toegankelijk moeten blijven voor deelnemers.
3. Hoe kunnen we de kwaliteit en het succes van MOOCs bepalen?
Selingo stelt bijvoorbeeld dat MOOC-providers de keuzevrijheid van lerenden belemmeren doordat zij colleges afwijzen om te participeren. Volgens de auteur hebben MOOC-providers en hun partners nog steeds een traditionele kijk op studenten. Zij focussen zich veelal onvoldoende op volwassen studenten. Ook kijkt men nog steeds op een traditionele manier naar het afronden van MOOCs.
Ik ben niet geneigd om in termen van ‘revolutie’ over MOOCs te praten. Vandaar de aanhalingstekens. Gezien de nuchtere toonzetting van zijn bijdrage verbaas ik me er ook over dat Jeffrey Selingo deze term gebruikt. Verder stelt hij zinvolle vragen. Een vraag die echter ontbreekt, is:
4. Hoe kun je als onderwijsinstelling op een duurzame manier kwalitatief goede MOOCs kunt aanbieden?
Pas dan bereik je het plateau van productiviteit. Dat doe je m.i. niet door de illusie overeind te houden dat je als instelling geld kunt verdienen aan MOOCs. Maar wel door MOOCs op een verstandige manier te financieren, bijvoorbeeld door hen te beschouwen als een investering in onderwijsinnovatie.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie