We praten al vele jaren over het internet der dingen. Dat betekent meestal dat sprake is van een trend. Zal deze ontwikkeling -die nu Internet of Everything wordt genoemd- ook gevolgen hebben voor het onderwijs?
Mara Hancock heeft een compact en bruikbaar artikel geschreven over het Internet of Everything. Internettechnologie is dankzij mobiele (zelfs draagbare) en draadloze technologie niet alleen alomtegenwoordig, maar verbindt mede dankzij sensortechnologie apparaten, data en mensen permanent met elkaar. Het concept kennen we al verschillende jaren. Inmiddels lijkt de technologie steeds meer toegankelijk te worden.
Daar komt bij dat ICT eindgebruikers steeds beter in staat stelt zelf te creëren. Dankzij sociale media kunnen we al meer dan tien jaar veel gemakkelijker dan voorheen content creëren. Dankzij 3D printers, hardware als de Raspberry Pi, cloud computing en ontluikende open standaarden geldt dat ook voor programma’s, producten en ‘harde’ ICT-toepassingen.
Volgens Hancock kunnen onderwijskundigen, technologen en lerenden daarmee ook een nieuw scala aan leerervaringen creëren. Je kunt bijvoorbeeld veel beter locatiegebaseerde kennis beschikbaar stellen en de fysieke wereld versterken met behulp van ICT. Bovendien kunnen lerenden zowel consumeren als creëren.
Dit is bijvoorbeeld al zichtbaar in musea waar iBeacons objecten kunnen verrijken met behulp van, bijvoorbeeld, multimedia. Daarbij is het ook mogelijk om objecten vanuit meerdere disciplines te benaderen. Via crowdsourcing kunnen lerenden reflecties en persoonlijke associaties toevoegen aan artefacten. Bovendien kunnen dialogen over artefacten bewaard blijven voor toekomstige lerenden.
De auteur verwacht ook dat lerenden meer zelf kunnen ontwerpen en produceren. Zelfs eigen leeromgevingen. Verder zal Internet of Everything administratieve taken, zoals het registeren van aanwezigheid, automatiseren. Zij stelt echter ook dat Internet of Everything verder gaat waar sociale netwerken stoppen: het vervangen van de grenzen tussen publiek en privé. Met alle zorgen rond privacy en diefstal van identiteiten van dien.
Ik verwacht ook dat deze ontwikkeling de nodige impact zal hebben op beroepen en -mede daarom- op het onderwijs. Steeds meer producten zullen naar behoefte worden gemaakt. Dat impliceert dat vakmensen steeds vaker zullen moeten programmeren (maar dan anders dan wij nu gewend zijn). Of we zover zullen gaan dat we onze eigen digitale leeromgevingen gaan maken, weet ik niet.
Verder zullen we over enkele jaren lachen om het onbenullige van QR-codes. De fysieke werkelijkheid zal op een veel meer geavanceerde manier worden versterkt met ICT en multimedia.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie