De potentie van het internet voor leren is erg groot. Helaas maken wij volwassenen er vaak een zootje van, meent Sugata Mitra.
Via een tweet van Jelle Jolles kwam ik net terecht bij een artikel van Sugata Mitra in The Guardian. Deze bijdrage gaat overigens slechts zijdelings over zelfgeorganiseerd leren met behulp van ICT.
Is internet goed of slecht voor leren? Het kan schadelijk zijn maar ook ‘a childs best tool for learning’: http://t.co/n7i7iV3ASY
— Jelle Jolles (@JelleJolles) November 7, 2013
Mitra stelt in The Guardian dat indien het internet schadelijk is voor kinderen, dat toch echt aan volwassenen ligt.
The internet is our collective consciousness and human consciousness is not always pretty.
Volgens Sugata Mitra is de potentie van het internet voor leren zeer groot. Hij maakt daarbij m.i. helaas de fout door online leren te vergelijken met face-to-face leren. Verder stelt hij dat ICT niet leidt tot antisociaal gedrag of isolatie. Door ICT af te schermen, maken wij het tot een geïsoleerd fenomeen. Als je sites afsluit, prikkel je vooral de nieuwsgierigheid:
a child confronted with a firewall will desperately want to know what is behind it.
Openheid voorkomt gevaar, meent Mitra. Onze gevoeligheid maakt het internet tot een gevaarlijke plaats. Zaken privé houden, heeft ook nadelen. Door ons on(der)bewustzijn publiek te maken, stellen we kinderen bloot aan risico’s.
Sugata Mitra heeft een punt als hij stelt dat volwassenen vaak het verkeerde voorbeeld geven als het gaat om het gebruik van internet. Hij bekritiseert terecht dat we dikwijls averechtse maatregelen nemen om kinderen tegen online risico’s te beschermen. Ook vind ik de typering van het internet als online weerspiegeling van het collectieve on(der)bewustzijn wel raak.
Behalve de vergelijking online leren vs face-to-face leren gaat hij wat mij betreft ook in de fout met zijn typering van privacy. Privacy is veel complexer dan ‘laten we niet zo geheimzinnig doen’.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Vreemd. Mitra heeft het over collective consciousness. Dat idee is op zichzelf al vreemd, maar soit. Wilfred vertaalt het als collectief onderbewustzijn. Dat is nog vreemder. We kunnen een onderbewustzijn niet “publiceren” op het internet want het is onderbewust. En wat is ONDERbewust. Jung, al driekwart eeuw dood en nooit erg serieus genomen in de psychologie, sprak van het collectief onbewuste. Misschien is het veel beter er gewoon van uit te gaan dat mensen zich uiten, bewust of onbewust, via internet en dat daaruit blijkt dat a) daarin patronen zijn terug te vinden die overeenkomen — ze doen dat ruwweg op dezelfde manier– en b) dat die manier verandert, mede afhankelijk van het medium, en onder invloed van elkaar. Onopgemerkte (waarom onderbewust?), impliciete coordinatie van gedrag via internet. Je ziet er bijvoorbeeld aan af tot welke groep iemand zich wil rekenen door gedrag over te nemen. Waarom rijden mensen Volvo? Omdat ze als het type Volvorijder, Volkskrantlezer, d66 stemmer willen worden gezien.
Ha, ha. Ik moet me ook niet op het terrein van psychologie inlaten. Mitra heeft het ook over ‘collective subconscious’. Dat is toch onderbewustzijn?
Ik heb het ook bewust (!) over een weerspiegeling van het onderbewuste. Maar dat blijkt dus niet te bestaan. Ik zal de tekst aanpassen.