Bij het ontwikkelen en verbeteren van online en blended learning helpt het om door een bepaalde theoretische bril te kijken. Anthony Picciano heeft onlangs een paper geschreven waarin hij probeert op basis van een groot aantal leertheorieën, concepten en modellen een integraal model te ontwikkelen. Is hij daar in geslaagd?
In zijn paper borduurt hij voort op Terry Anderson’s The Theory and Practice of Online Learning uit 2011.
Picciano laat hiervoor eerst verschillende leertheorieën, concepten en modellen de revue passeren, waarbij hij ook relevante begrippen definieert. Voorbeelden zijn het werk van Bloom, Gagné, Vygotsky en Papert. Daarna vat hij afgeleid werk van deze werken samen, waarbij hij ook aangeeft dat een aantal theorieën zoals leerstijlen en meervoudige intelligentie in twijfel worden getrokken (hij gaat daar verder niet dieper op in).
Eén van zijn stellingen is dat een raamwerk voor “multimodal instructional design” gebaseerd zou moeten zijn op verschillende didactische technieken, instructiemethodes en media.
Vervolgens stapt hij over naar meer specifieke theorieën en modellen voor online leren, zoals het community of inquiry-model (dat cognitive, social en teaching presence onderscheidt), het connectivisme, en online samenwerkend leren (met de fases ideeën genereren, ideeën organiseren en intellectueel convergeren).
Volgens Picciano heeft Terry Anderson een theorie voor online onderwijs ontwikkeld met twee belangrijke groepen actoren (docenten en lerenden), verschillende vormen van interactie en diverse formats zoals zelfstudie, samenwerkend leren (in hetzelfde tempo) en de community of inquiry. Anderson gaat volgens Picciano echter uit van volledig online onderwijs, terwijl opleidingsinstituten en onderwijsinstellingen meestal kiezen voor een mix van online leren op afstand en leren tijdens ‘fysieke’ bijeenkomsten. Daarom heeft de auteur een model ontwikkeld dat uit zes basale didactische ‘doelen’ bestaat op basis waarvan ‘blended learning’ kan worden ontwikkeld:
- Content verstrekken: verschillende typen leerstof die veelal via een leermanagement systeem toegankelijk wordt gemaakt.
- Sociaal en emotioneel ondersteunen van lerenden. Dit gebeurt veelal door fysiek aanwezige docenten of andere begeleiders.
- Dialoog voeren en vragen stellen (ten behoeve van verdiepend leren).
- Reflecteren (individueel of samen met anderen).
- Samenwerkend leren (bijvoorbeeld samen aan een probleem werken). Dit vindt ook dikwijls deel face-to-face plaats.
- Het leren evalueren (kan op verschillende manieren zoals via oefentoetsen, essays, presentaties, etcetera).
Volgens Picciano kan dit model worden gebruikt voor het beschrijven van blended learning, maar ook voor volledig online leren. Hij illustreert dat aan de hand van de learning community. Daarna illustreert hij hoe je verschillende didactische aanpakken met dit model kunt beschrijven. Daarbij wordt snel duidelijk welke ‘doelen’ wel en welke niet worden toegepast. Op basis hiervan constateert hij dat adaptieve vormen van zelfstudie ontbreken in het model.
Ik moest tijdens het lezen van artikel denken aan een beschrijvingskader dat ik heb gemaakt voor het beschrijven van modellen van blended learning. Ik onderscheid daarin
- instructie (content verstrekken),
- lerende-content interactie (maakt deel uit van leren evalueren),
- lerende-lerende interactie (dialoog voeren en vragen stellen),
- lerende-docent interactie (met name sociaal en emotioneel ondersteunen),
- reflectie,
- en summatief toetsen (leren evalueren).
Samenwerkend leren komt in dit kader ook expliciet terug. Adaptieve vormen van zelfstudie maken bij mij deel uit van lerende-content interactie.
Als je mijn beschrijvingskader vergelijkt met het model van Picciano dan valt op dat hij lerende-content interactie (o.a. zelftoetsen) weinig expliciet wordt gemaakt en dat lerende-docent interactie zich voornamelijk beperkt tot sociaal en emotioneel ondersteunen. Verder vraag ik me af waarom Picciano de lezer belast met de samenvatting van een groot aantal theorieën en modellen. Hij past toch met name het artikel en model van Anderson toe. Ik heb ook moeite met het gebruik van de term “basic pedagogical goals”. Noem een doel pas doel als het een doel is.
Wel wordt duidelijk dat je een dergelijk raamwerk kunt gebruiken om te reflecteren op de praktijk van online of blended learning.
Picciano, A. G. (2017). Theories and frameworks for online education: Seeking an integrated model. Online Learning, 21(3), 166-190. doi: 10.24059/olj.v21i3.1225
Zie ook:
- Hulpmiddelen bij het ontwikkelen van ‘blended learning’
- Stappenplan technology enhanced learning ontwikkelen
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie