Ik laat me regelmatig inspireren door David Merrill’s First Principles of Instruction. Daarom heb ik met genoegen de bespreking gelezen van Merrill’s Pebble-in-the-Pond instructional designmodel.
Een ‘Pebble-in-the-Pond’ is een steen van de vijver. Een dergelijke steen creëert kringen van binnen naar buiten. En zo is ook Merrill’s model voor educatief ontwerpen opgebouwd.
Het model is bedoeld om Merrill’s First Principles of Instruction toe te passen, en oorspronkelijk bedoeld voor het ontwerpen van online en blended learning.
De aanpak gaat uit van cyclische iteraties, die lijken op ‘agile’ ontwikkelmethoden. Verder heeft deze aanpak veel weg van het 4C/ID-model van Jeroen van Merriënboer en Paul Kirschner.
David Merrill heeft zijn model ontwikkeld als reactie op lineaire ontwerp-aanpakken, zoals ADDIE. Merrill start vanuit echte problemen of hele taken (wat moet een lerende kunnen doen?). Vandaar uit kijkt hij naar de leerinhoud. Daarna volgen instructiestrategieën, interacties met de cursist en beoordelingen, ontwikkeld in de vorm van functionerende prototypes in plaats van abstracte en beschrijvende ontwerpdocumenten.
Merrill start met het demonstreren van een realistisch probleem dat moet worden opgelost. Lerenden ervaren ook de gevolgen van het probleem, de voorwaarden en de stappen die nodig zijn om een casus aan te pakken. Vervolgens worden steeds complexere deelproblemen ontworpen die lerenden moeten aanpakken om het meer omvangrijke probleem hanteerbaar te maken. Daarbij wordt ook gekeken naar de kennis en bekwaamheden die je nodig hebt om deze problemen op te lossen.
Daarna worden leeractiviteiten ontworpen om kennis en bekwaamheden te ontwikkelen. De volgende stap is het ontwerpen van een instructiestrategie.
- Ontwerp een structureel kader voor het ontwerpen van opeenvolgende problemen. Hierbij gaat het onder meer om het activeren van voorkennis.
- Ontwerp mogelijkheden voor samenwerkend leren en kritiek -feedback- van ‘peers’ die leren bevorderen, nieuwe kennis helpen integreren en reflecteren.
De volgende stap is het afronden van het instructieontwerp (passende interface, navigatie en ondersteunende bronnen voor een functioneel prototype dat gereed is om geëvalueerd te worden, en gebruikt te worden). De laatste stap is het ontwerpen van de evaluatie, die leidt tot aanpassing van het ontwerp.
De samenvatting eindigt met het opsommen van de belangrijkste kenmerken van Merrill’s Pebble-in-the-Pond instructional designmodel.
- Het model neemt principes van leren als uitgangspunt.
- De inhoud van wat geleerd moet worden staat voorop.
- Realistische problemen staan centraal.
- Er is sprake van een iteratieve benadering waarbij eerst prototypes worden ontwikkeld.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie