Hoe vaak komt het niet voor dat een radicaal initiatief wordt gelanceerd, waar je vervolgens niets meer van hoort? Daarom vind ik het mooi dat The Chronicle of Higher Education terugblikt op Peter Thiel’s alternatieve programma voor ondernemende jongeren.
Peter Thiel is één van degenen die erg veel geld heeft verdiend aan internet. Tevens heeft hij radicale opvattingen over de samenleving, en ook over het onderwijs. Universiteiten zouden aan maatschappelijke betekenis verliezen, een universitaire opleiding is geen garantie voor maatschappelijk succes en jongeren zouden vooral hoge schulden tijdens hun studie opbouwen.
Een aantal jaren geleden baarde hij opzien door een groep van 24 studenten $ 100.000 per persoon te geven als zij zouden besluiten de universiteit voortijdig te verlaten, en een bedrijf te starten dat zich bezighoudt met transformatieve uitvindingen. Ik heb hier eerder over geblogd.
Wat is er sindsdien met deze groep gebeurd? Daarover gaat het artikel The Rich Man’s Dropout Club.
De auteur blikt eerst uitvoerig terug op de aanleiding van dit initiatief. Verder heeft zij negen van de 24 deelnemers geïnterviewd. Een aanzienlijke groep wilde overigens niet meewerken aan het artikel.
De meeste jongeren bleken niet teleurgesteld te zijn in het onderwijs, maar vooral ongeduldig om met werken te kunnen starten. Ze hielden de optie open om, in geval dit initiatief zou mislukken, terug te keren naar de universiteit. Verder bleken de mogelijkheden om te netwerken die het Thiel fellowship biedt, aantrekkelijk.
Een enkele ‘Thiel fellow’ is na afloop van het initiatief teruggekeerd naar de universiteit. Van één deelnemer is het bedrijf aan mismanagement ten onder gegaan. Andere deelnemers zijn gestopt met hun initiatief, en zijn bij andere bedrijven gaan werken of zijn gestart met andere initiatieven. Eén deelnemer is na een jaar met Thiel’s programma gestopt. De meesten zijn echter blij dat ze aan het programma hebben deelgenomen.
Of those interviewed, all but one say they learned more about their abilities and the business world than if they had stayed in college. And though most found college socially and intellectually rewarding, few felt compelled to finish.
Het artikel is redelijk positief over Thiel’s initiatief, maar concludeert ook dat de beweegredenen van de jongeren weinig te maken hebben met kritiek op het onderwijs systeem. De bijdrage benadrukt dat jongeren in feite meerdere wegen kunnen bewandelen die kunnen leiden tot maatschappelijk succes. Dat succes is overigens nooit gegarandeerd.
Verder constateert de auteur dat universiteiten ook meer ruimte geven aan de behoefte van jongeren om al tijdens hun studie een bedrijf te starten. Ook benadrukken critici van Thiel’s programma het elitaire en kleinschalige karakter ervan.
De belangrijkste winst van Thiel’s programma is dat het onderstreept dat meerdere leerwegen kunnen leiden tot succes, dat jongeren beter in staat moeten worden gesteld om op alternatieve manieren te leren (terwijl de uitkomsten ervan worden erkend) en dat jongeren in feite de mogelijkheid willen hebben om leren en werken te kunnen combineren.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie