Frédéric Domon stelt dat de ontwikkeling van sociale media de manier waarop wij tegen leren aan kijken heeft veranderd. Domon haalt instemmend het 70/20/10-model van McCall, Eichinger en Lombardo aan:
- 70% van wat we leren, leren we op de werkplek (via ervaring).
- 20% van wat we leren, leren we via contact en interactie met anderen.
- 10% van wat we leren, leren we via formele trainingen/opleidingen/workshops/e-learning (de traditionele vorm althans).
Domon vergelijkt dit -onterecht- met luisteren, lezen, doen (formeel leren is namelijk veel meer dan alleen luisteren en lezen, als het goed is). Hij benadrukt het belang van interacties omdat werknemers zich daardoor veel beter kunnen voorbereiden op het aanpakken van complexe, in ontwikkeling zijnde, vraagstukken. Hij schrijft o.a.
So rather than structuring the learning around the content, it needs to be structured around the creation of learning experiences.(…) it's more efficient to develop learning environments that prioritize action and connection rather than content.
Het zijn echter de HR-afdelingen die afwachtend zijn als het gaat om het transformeren van de manier waarop binnen organisaties wordt geleerd:
Rather than create informal learning environments, training departments are making concrete situations virtual; while they make the creative process longer, explode production costs and are ever-increasing formality.
Het model van McCall, Eichinger en Lombardo zou volgens hem het uitgangspunt moeten vormen van het opleidingsbeleid van organisaties. Hij pleit daarom voor een mix tussen formeel en informeel leren (met de nadruk dus op informele vormen van leren).
Ik ben het hier op zich mee eens. Ik herken dat opleiders vooral vaak praten over meer informele manieren van leren, maar technologie nog steeds met name inzetten voor leermanagement-doelen en voor het faciliteren van cursussen, opleidingen en trainingen.
In de werkelijkheid zijn met name de 70% en de 20% echter niet zo absoluut te scheiden dan het model suggereert, en bevat de 10% formeel leren ook interactie. Ik heb bovendien al eerder over mijn bezwaren tegen de dichotomie tussen formeel en informeel leren geschreven.
Wat ik verder mis in zijn betoog is een expliciete relatie met aard van het werk, de daaruit afgeleide leerdoelen en de leeractiviteiten. Hoe complexer en veranderlijker het werk is, des te belangrijker informeel leren wordt. Routinematig werk (waartoe ik gemakshalve ook het leren gebruiken van een applicatie reken) en weinig veranderlijk werk kan prima voornamelijk formeel worden geleerd. En routinematig en weinig veranderlijk werk blijven nadrukkelijk ook bestaan.
Tot slot: Anders dan wat Domon beweert hebben sociale media ons denken over leren niet veranderd. Hoewel media de manier waarop we aankijken tegen (onder andere) leren beïnvloeden, wordt er al veel langer gepleit voor meer informele vormen van leren. Sociale media beschouw ik daarom voornamelijk als enabler van alternatieve manieren van leren.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie