Bij het bepalen van beleid houden organisaties vaak rekening met maar één scenario. En dat betreft vaak 'meer van hetzelfde'. Je zou echter juist ook rekening moeten houden met het meest negatieve scenario. En beter: met scenario's waar niemand binnen de organisatie rekening mee houdt. Dat stelt Adam Hartung in It’s the One You Don’t See That’ll Kill You.
Elke organisatie heeft buitenstaanders (outsiders) nodig die de organisatie confronteert met het 'onvoorstelbare', met het ontkennen van opties:
We don’t know what we don’t know, and we’re not asking what we don’t know.
Outsiders stellen vanuit een constructieve grondhouding de juiste kritische vragen. Zij stellen de "taken for granted assumptions" ter discussie. Het zijn geen dwarsliggers die het spoor recht houden, en ook geen advocaten van de duivel.
Outsiders kunnen wel buiten bestaande kaders denken, reflecteren en onafhankelijk argumenteren.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie