Al Zollar stelt in How Can We Scale Educational Innovations? een interessante vraag. Hij signaleert dat onderwijsvernieuwingen links en rechts bottom up ontstaan. Hoe kunnen deze innovaties duurzaam en op grote schaal worden doorgevoerd?
Will it be the classic market driven forces of for-profit innovation driven by venture capital and corporate entities, or will it be through social entrepreneurship and philanthropy in the not-for profit model?
Opvallend, wellicht typisch Amerikaans, hierbij is dat hij de overheid niet als drijvende kracht noemt.
Persoonlijk denk ik dat sociaal ondernemerschap en filantropie -die in ons land nauwelijks voorkomen in relatie tot onderwijsvernieuwingen- hooguit als stimulans werken, maar geen duurzame financieringsbron vormen. Het zullen de onderwijsorganisaties zelf moeten zijn die deze rol overnemen (dus'de markt'). Of de overheid, maar die laat het hierbij steeds vaker afweten (is ook niet altijd wenselijk).
Daarnaast vraag ik me af wat de rol van het sociale netwerken hierbij kan zijn. Dat vernieuwingen via co-creatie en peer-to-peer productie gerealiseerd kunnen worden, is evident. Maar geldt dit ook voor grootschalige en duurzame vernieuwingen?
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie