Stephen Shapiro vindt dat organisaties over moeten op andere manieren van belonen, dan de tastbare beloningen die inspelen op de extrinsieke motivatie. Zelfverwerkelijking (het beste uit jezelf halen, vanuit een intrinsieke motivatie) is volgens hem weliswaar zeer effectief, maar ook lastig voor organisaties in de praktijk te brengen.
Daarom zoekt Shapiro het in "peer recognition": erkend worden door je vakgenoten, je collega's. De verkiezing van de Sportman/vrouw van het Jaar is daar volgens mij een goed voorbeeld van. Sportmensen kiezen degene die volgens hen het afgelopen jaar de meest uitzonderlijke prestatie heeft geleverd. Stephen Shapiro geeft daarbij aan:
Stop recognizing people for doing their job. When you hire someone to work for you, it should be expected that they are competent. When you recognize people for doing what they are hired to do, it reinforces a “culture” where the status quo is good enough.
Instead, recognize (and reward) people for going beyond their job; for doing things that are unexpected.
Daarbij zou je moeten vertrekken vanuit de waarden van je organisatie. Dus open innovatie belonen, net als risico's nemen, als je dat belangrijk vindt.
"Peer recognition" kun je uiteraard niet alleen gebruiken bij (onderwijs)vernieuwing. Maar ook bij het beoordelen van lerenden. Je kunt dit spontaan laten gebeuren, maar ook organiseren.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie