Volgens Lisa Nielsen zijn er zeven manieren om leerlingen 'van de 21ste eeuw' te boeien. Niet door internet blokkeren. Daarover schrijft zij terecht:
When we blame or ban the technology, we solve our issue temporarily, but we are ignoring the root of the problem.
Wel door:
- Pas je klassemanagement repertoire aan. Bijvoorbeeld door duidelijk aan te geven wanneer een laptop wel en niet gebruikt kan worden.
- Betrek lerenden actief bij de les. Bouw interactiviteit in, onder meer door een back channel te gebruiken.
- Gebruik voor jongeren betekenisvolle technologie zoals Facebook of Wallwisher binnen je onderwijs.
- Ontsluit instructies via video – die men in eigen tijd kan bekijken – en gebruik de groepsbijeenkomst om dingen te doen.
- Als lerenden datgene wat jij vertelt, ook kunnen opzoeken, dan kun je beter stoppen met vertellen.
Give them the link and use class time to have discussions, do work, or make meaning of the work.
- Lerenden zijn de eigenaar van hun leren, niet jij als docent. Als lerenden niet leren, zul jij er voor moeten zorgen dat zij geïnteresseerd raken of zul je wat anders moeten doen.
- Je moet leerlingen voorbereiden op de toekomst, niet op het verleden. Het gebruik van ICT hoort daarbij.
A teacher is not helping a student become successful by creating an artificial environment in school. Instead teachers can help empower students to take ownership of their learning and self-monitor. Many students are very good at this.
Nielsen gaat wat gemakkelijk voorbij aan de dagelijkse, heel praktische, tekortkomingen van ICT en aan het keurslijf van verplichte leerstof waar onderwijsgevenden mee te maken. Of aan de hoge werkdruk waarmee veel onderwijsgevenden te kampen hebben. Je moet er voor waken om docenten de schuld te geven als lerenden niet geboeid zijn. Aan de andere kant zijn er natuurlijk onderwijsgevenden die binnen hetzelfde onderwijssysteem lerenden wel en niet kunnen boeien.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie