Eén van de misverstanden op het gebied van leren, is dat je ergens 10.000 uur in zou moeten investeren om expert te worden op dat terrein. Maar hoe kun je wel expert worden?
Over deze vraag gaat het artikel The 10,000 Hour Rule Is Wrong: How to Really Master a Skill van Rob Nightingale. De auteur beschrijft hierin dat Malcolm Gladwell in 2008 via zijn boek Outliers de ‘10.000 uur-regel’ populair heeft gemaakt. Gladwell zegt zich daarbij te baseren op onderzoek van hoogleraar Anders Ericsson.
Het probleem daarbij is alleen dat Gladwell een loopje neemt met Ericsson’s werk. Ericsson spreekt zelf van een “populaire maar simplistische kijk” op het onderzoek. De 10.000 uur blijken een gemiddelde te zijn. Er zijn experts die veel meer tijd hebben besteed aan het ontwikkelen van hun expertise, maar er zijn er ook die minder tijd hebben geïnvesteerd.
Bovendien gaat het eerder om de kwaliteit van wat je doet, dan om de kwantiteit. Nightingale haalt een onderzoek aan waaruit blijkt dat oefenen op zich maar 12% van het meesterschap schijnt te bepalen. Het gaat er dus met name om dat je effectieve leerstrategieën inzet, om een expert te worden. Daarom is het belangrijk dat je leert effectief te leren (meta-learning).
Rob Nightingale noemt drie “tactics and strategies“:
- Creëer een feedback loop. Je ontwikkelt een manier om fouten nauwkeuriger te herkennen en mogelijke verbeteringen in je manier van leren te identificeren. Op deze manier verkrijg je noodzakelijke informatie om het gewenste doel te bereiken. Je leert wat je moet veranderen om je doel sneller te bereiken. Deze feedback kun je krijgen op basis van data die over jou leren en presteren wordt verzameld, maar ook van personen (bijvoorbeeld waarmee je werkt).
- Deliberate practice oftewel doelbewust oefenen. Daarbij gaat het om doelbewust oefenen van iets wat je nog niet beheerst. Iemand die datgene wel beheerst, helpt de lerende hierbij. Paul Kirschner heeft dit helder uitgelegd.
- Word zelf een docent. Met andere woorden: leg de inhoud uit aan anderen. Daarbij bestudeer je de inhoud en ga je de inhoud in eigen woorden aan anderen uitleggen. Of je doet een bepaalde vaardigheid voor. Ronduit bizar is dat Rob Nightingale hierbij helaas verwijst naar één van de meest hardnekkige mythes op het gebied van leren: de learning pyramid (de auteur gebruikt het National Training Laboratories als bron). Nightingale benoemt expliciet dat deze piramide tegenstanders heeft, maar hij stelt dat deze piramide desalniettemin nog steeds “a reliable guideline” is. De auteur benadrukt overigens wel het belang van “participatory methods“. Daarbij spelen actief verwerken, oefenen en feedback een belangrijke rol. Deze laatste elementen zijn inderdaad belangrijk bij leren.
Volgens Nightingale is bloggen of het maken van online video’s, waarmee je ‘kennis deelt’ ook een voorbeeld van ‘Word zelf een docent’. Ik kan dat op basis van eigen ervaringen bevestigen, al kan dit ook betekenen dat juist misconcepties worden bevestigd indien je geen goede feedback krijgt of als je geen pluriforme bronnen gebruikt. Verder kun je nooit docent over een bepaald onderwerp worden, als je er helemaal niets van af weet.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie