Deze vraag proberen Peter Sloep en Adriana Berlanga te beantwoorden in het paper Learning Networks, Networked Learning. De auteurs stellen dat het post-initiële onderwijssysteem te veel is gebaseerd op het initiële onderwijs:
Curricula, classrooms and office hours do not sit well with the flexibilities of content, didactics and logistics adult learners require in order to acquire the exact competences they need, at their point of need and at their preferred pace, place and time.
Learning networks hebben de potentie om het onderwijs te versterken. Als voorbeeld geven Sloep en Berlanga onder andere zogenaamde recommender-systemen die lerenden tips geven, op basis van hun 'leergedrag' (bijvoorbeeld de leerobjecten die men bestudeerd heeft).
De auteurs gaan in op allerlei aspecten van het ontwerpen van leernetwerken (via co-creatie), en beschrijven hoe deze leernetwerken medewerkers en studenten in staat stellen om de grenzen van de organisatie te doorbreken, en innovatieve praktijken te ontwikkelen met onder andere mensen van 'buitenaf'. Een leernetwerk kan dan bestaan uit:
- Een service voor profielen (à la LinkedIn). Daarbij is het belangrijk dat gebruikers elkaars context kunnen begrijpen, en dat mogelijk wordt gemaakt om in een veilige omgeving vertrouwensrelaties te ontwikkelen.
- Functionaliteiten voor samenwerken en delen.
- Navigatie services (mensen en bronnen zoeken en vinden, inclusief aanbevelingen).
- Ondersteunende diensten, die gebruikers o.a. helpen antwoorden op vragen te verkrijgen.
Een dergelijk leernetwerk komt tegemoet aan de behoefte van volwassenen om op een flexibele manier kennis te ontwikkelen en te delen. Het is wel de vraag hoe deze manier van leren zich verhoudt tot het organisatiemodel van het bestaande onderwijs.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie