Tijdens de laatste Online Educa Berlijn verzorgde Donald Clark een flitsende presentatie over 2500 jaar leertheorieën. Ik heb die presentatie toen maar deels gevolgd, en er daarom niet over geblogd. Vandaag is een video-opname van zijn sessie online verschenen, die wat mij betreft wat kritiekloos wordt gedeeld (als ik mijn twitter tijdlijn bekijk).
Donald Clark stelt niet geheel ten onrechte dat we erg weinig over leertheorieën weten. Hij stelt dat vaak sprake is van “the good, bad and ugly” op het gebied van leertheorieën.
In vogelvlucht bespreekt hij onder meer
- oude Grieken zoals Socrates (conversatie en dialoog),
- religieuze leiders (Jesus als verteller en inleider, Buddha als inspiratiebron van mindfulness),
- aanhangers van de Verlichting (Locke met nadruk op motivatie, Pillans als uitvinder van het schoolbord),
- Marxisten (alle kennis is sociaal geconstrueerd, invloed van de staat), constructivisten (Piaget, Vygotsky, Bruner),
- psychoanalytici (zoals Rogers die docenten als een facilitator van de lerende in al diens aspecten beschouwt),
- ‘Schoolers’ (zoals Montessori of Freire),
- pragmatisten (als Dewey of Roger Schank die vindt dat we meer praktijkleren moeten doen),
- behavioristen (Skinner onder meer),
- cognitivisten (waar Clark positief over is zoals de vergeetcurve van Ebbinghaus of het fenomeen van cognitieve overbelasting),
- instructionalisten (Mager, Bloom, onder meer),
- holisten (die zijn volgens Clark erg, al is Jay Cross volgens hem erg belangrijk geweest vanwege zijn nadruk op informeel leren),
- beoordelaars (als Eysenck met zijn IQ-tests en Kirkpatrick met de niveaus van evalueren),
- onderwijsonderzoekers (Hattie met visible learning of Dweck met de growth mindset),
- online technologie-ontwikkelaars (Page & Brin, Chen en Hurley, Zuckenberg),
- en online educationalisten (Salman Khan, Jimmy Wales met Wikipedia, Ng & Koller met MOOCs).
Erg origineel. Mijn probleem met zijn benadering is echter het eenzijdig opiniërende karakter. Clark sabelt bepaalde theorieën neer, zonder zijn opvattingen te onderbouwen (daarvoor moet je bij zijn blog zijn). Deze presentatie heeft daardoor een beetje het karakter van een oppervlakkige TV-show, en vooral entertainment. Voorbeelden van uitspraken zijn:
- Mindfulness is een modegril.
- Religie-onderwijs leidt tot gesloten ‘minds’, en kijk naar Parijs voor de gevolgen.
- Rousseau is ‘alive and kicking’ binnen het Hole in the Wall project. Maar dat gaat niet werken.
- Sociaal-constructivisme van bijvoorbeeld Vygotsky is geen gezonde basis voor leren.
- Alles wat Piaget heeft bedacht, is onzin.
- Zone van naaste ontwikkeling is een banale theorie die elke moeder kent.
- De filosofische basis van Steiner is ‘weird’.
- Bandura is ‘good stuff’.
- Ik haat talentmanagement, want het gaat om in de praktijk brengen.
- Leerdoelen zijn zo vervelend.
- We leren pas echt via informeel leren.
- Maslow? Tijdverspilling die alleen overleeft omdat het een kleurrijke piramide is.
- Waarom bekritiseren we tijdens conferenties MOOCs terwijl we daarmee op grote schaal online leren kunnen realiseren? Een bankier gaat ook niet naar een congres en zegt: “Ik haat geld!”
- Mitra met Hole in the Wall is nonsens. Ik ben er geweest. En niemand houdt ervan (hij gebruikt er wat meer woorden voor).
Ik ben het lang niet altijd oneens met Clark. Zeker niet. Maar als je leertheorieën bespreekt en bekritiseert, dan vraag ik me af of deze vorm wel de meest geschikte is. Ebbinghaus uit 1885 waarderen, en even later stellen dat Bloom populair is omdat we schijnbaar van 50 jaar oude theorieën houden? Kom op.
Verder valt het me op dat Clark kritiek levert op informatieoverdracht maar YouTube, Wikipedia en de traditionele MOOCs wel waardeert als leermiddelen. Zonder activerende didactiek blijven zij ook slechts vormen van informatieoverdracht.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie