Ik lees de laatste tijd steeds minder papieren kranten. Ik ben geabonneerd op RSS-feeds van vier dagbladen, maar de papieren editie van De Volkskrant blijft meestal tot vrijdagavond of zaterdag liggen. Maar dankzij collega Jef van den Hurk van ROC Eindhoven lees ik dat mijn dagblad (eigenlijk dus weekblad) vandaag aandacht besteed aan Twitter. Voor Jef hoeft het niet zo nodig, dat getwitter. Zijn bijdrage is wel een mooie aanleiding voor mij om eens de balans op te maken. Ik twitter nu al een paar maanden. Het is wel een aardig medium om aan te geven of je aanwezig bent (presence), om anderen ergens snel op te attenderen of om boeiende quotes tijdens toespraken etc. te verspreiden. Je kunt ook heel snel op anderen reageren. Vooral nu Twitter een apart ‘Replies’ tabblad heeft, zie je snel wie op jou heeft gereageerd. En de SMS-optie maakt publiceren wel heel laagdrempelig.
Ik merk ook dat dingen Twitter, waarover ik nooit zou bloggen (bijvoorbeeld: Ben spinnen). Ik vind het een erg informeel medium. Je leven kan er inderdaad transparant door worden. Een nadeel is de enorme stroom aan berichten. Hoe je het wendt of keert, het kost tijd. En ik merk ook dat ik wel eens vergeet te Twitteren, zodat verouderde informatie online staat (bijvoorbeeld: Ben spinnen). Daarnaast is Twitter niet héél betrouwbaar (onbereikbaar).
Ik vind Twitter wel een grappig fenomeen, en zal er daarom voorlopig nog wel mee doorgaan. Maar ik ben wel selectief in het lezen van berichten van anderen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Mooi gekozen, poëtische titel van je collega van Onderwijs van Overmorgen. (Die laatste titel doet me dan weer denken aan Speed of Creativity – is dit Fryer?) Telkens opnieuw als ik op je pagina kom, valt dat ’transparante leven’ me op. Misschien omdat ik transparantie als een van de kernwoorden voor TSM gebruik: met dat blogje streef ik bewust transparantie na voor het ‘leren’, ‘kunnen’ en ‘kennen’ van een groep jongeren van 16-18 in een middelbare school. Momentopnames van authentiek schoolleven. Hoe we talenten willen ontdekken en koesteren. Hoe we een identiteit willen ontwikkelen door profilering in creativiteit. We zijn er nog lang niet (neen, dit zal altijd wel een work-in-progress blijven, uit de aard van de zaak) , de interactie zie ik graag nog intenser, we tasten nog af, aarzelend, maar toch al met een onverhoopt leereffect voor alle spelers.
Ik lees bij Jef van den Hurk ook over blogstress. Dat heb ik nog niet ervaren, gelukkig, eerder een vorm van ‘blogomanie’. Oei,ik out me wereldwijd. Straks moet ik bij mijn zoon op de sofa voor medische en geestelijke hulp. Als hij dit ooit verneemt! Als deze loslippigheid me maar niet duur te staan komt. Ik breek af.
@ Janien: de titel heeft De Volkskrant bedacht. Wat betreft mijn transparantie: daar ben ik erg selectief in. Mijn privéleven houd ik toch vooral privé. Maar kennis deel ik graag.