Het ‘Zwitserland’ van leertechnologie?

Op het gebied van technologie, inclusief leertechnologie, is al jaren een proces van ‘unbundling‘ aan de gang. We gebruiken in toenemende mate diverse applicaties die zich focussen op specifieke functionaliteiten (de zogenaamde ‘point solutions‘). Volgens David Pierce is nu echter ook een tegengestelde ontwikkeling gaande: ‘het Zwitserland van X’, dat een proces van ‘rebundling‘ impliceert. Zien we die ontwikkeling ook op het gebied van leertechnologie terug?

Onlangs schreef ik over de sterke toename aan aanbieders van specifieke applicaties op het gebied van leren, opleiden en onderwijs. Dit is een duidelijke illustratie van ‘unbundling‘ op het gebied van leertechnologie. We geloven niet meer in platforms die alles kunnen, maar in een digitale leeromgeving die bestaat uit diverse applicaties.

In The Switzerland invasion beschrijft David Pierce echter het proces van ‘rebundling‘. De overdaad aan keuzes uit zeer veel applicaties weegt niet meer op tegen de voordelen van het gebruik van het ‘neusje van de zalm’ van toepassingen. Daarbij keren we niet meer terug naar de ‘alles-in-een’-platforms, maar naar een nieuw type oplossing: ‘het Zwitserland van X’.

Daarmee doelt Pierce op het neutrale en beperkte karakter van toepassingen die dankzij integratiemethodes, zoals Application Programming Interfaces, verschillende applicaties met elkaar weten te verbinden. Je hoeft dan bijvoorbeeld niet meer apart in te loggen als je switcht tussen applicaties. Ook worden gegevens tussen applicaties gedeeld, en idealiter hebben gebruikers zelfs het gevoel in één en dezelfde omgeving te werken. Op deze manier is dus sprake van een geïntegreerd en samenhangend geheel aan applicaties.

They avoid having a dog in the fight, instead opting to help everyone else play nicely.

Pierce beschrijft dat niet elk bedrijf, dat dergelijke oplossingen aanbiedt, zich consequent aan deze spelregel houdt. Zij worden bijvoorbeeld overgenomen door grotere partijen of kunnen ook om andere redenen van de ‘Zwitserland’-strategie afwijken. In zijn bijdrage geeft hij echter verschillende voorbeelden van bedrijven die zich als ‘verbindingsofficier’ profileren. Een voorbeeld is Hootsuite dat gebruikers in staat stelt diverse sociale media te managen.

Kennen we ook een ‘Zwitserland van leertechnologie’? Volgens mij niet. Je hebt wel leermanagementsystemen die dankzij standaarden en specificaties kunnen integreren met applicaties van derden. Canvas, Brightspace en Moodle zijn voorbeelden. Deze leermanagementsystemen vormen dan het hart van de digitale leeromgeving die uit diverse met elkaar geïntegreerde applicaties bestaat. We hebben de mogelijkheid om bijvoorbeeld virtuele klas-applicaties, e-portfoliotools of applicaties voor peer feedback te integreren met het leermanagementsysteem.

De leermanagementsystemen bevatten m.i. echter te veel functionaliteiten om het predicaat ‘Zwitserland’ te mogen gebruiken. Je kunt ze wellicht eerder vergelijken met ‘Duitsland’. Daardoor zullen gebruikers keuzes moeten maken. Bijvoorbeeld gebruik ik de reeds aanwezige, eenvoudige toetsapplicatie of maak ik gebruik van de geavanceerde toetsapplicatie die als ‘add-on’ of ‘plug in’ beschikbaar is (tegen extra kosten)?

Daarnaast maken leermanagementsystemen het ontwikkelaars van specifieke applicaties lang niet altijd gemakkelijk om met het betreffende leermanagementsysteem te integreren. Deze ontwikkelaars moeten bijvoorbeeld betalen om in de catalogus van applicaties te worden opgenomen.

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.