Het verschil tussen online leren en ‘emergency remote teaching’

De bijdrage The Difference Between Emergency Remote Teaching and Online Learning van Charles Hodges en collega’s maakt heel duidelijk wat het verschil is tussen online leren zoals dat eigenlijk hoort, en ‘emergency remote teaching’ zoals dat op dit moment in zeer korte tijd van de grond komt. Wat zijn belangrijke wetenswaardigheden uit deze prima bijdrage?

• De snelheid waarmee deze overstap naar online instructie nu plaatsvind is ongekend en duizelingwekkend.
• Veel meer docenten dan ooit gaan nu aan de slag met online leren. Ondersteuners moeten nu in korte tijd veel meer docenten professionaliseren en helpen. Het is daardoor niet mogelijk hetzelfde kwaliteitsniveau te behalen als anders.
• Docenten moeten improviseren en snelle oplossingen toepassen binnen bepaald geen ideale omstandigheden. Dit leidt ook tot de nodige stress.
• Online leren kan van goede kwaliteit zijn. Deze hectische ontwikkelingen leiden ertoe dat niemand onder deze omstandigheden de overstap naar online onderwijs maakt, waarbij tijdens het ontwerpen optimaal geprofiteerd wordt van de capaciteiten en mogelijkheden van het online format.
• Het plannen, voorbereiden en ontwikkelen van een volledig online cursus vergt gewoonlijk zes tot negen maanden. Docenten zijn meestal vertrouwd om online les te geven bij de tweede of derde iteratie van hun online cursussen.
• Veel van de online leerervaringen die docenten hun lerenden nu kunnen bieden, zijn niet optimaal vormgegeven of noodzakelijkerwijs goed gepland. Er is waarschijnlijk meestal sprake van een suboptimale implementatie. Iedereen doet de uiterste best, en probeert het meest belangrijke mee te geven.
• Het primaire doel in deze omstandigheden is niet om opnieuw een robuust educatief ecosysteem te creëren, maar om tijdelijk toegang te bieden tot instructie en instructieondersteuning op een manier die in korte tijd is te realiseren, en op een betrouwbare manier beschikbaar is tijdens de huidige crisis.
• De snelle aanpak die nu nodig kan ten koste gaan van de kwaliteit. De noodzaak om het “gewoon online les te krijgen” is in directe tegenspraak met de tijd en moeite die normaal gesproken wordt besteed aan het ontwikkelen van een kwalitatief goede cursus. We hebben daarbij ook te maken met onvoldoende tijd en capaciteit voor professionalisering en ondersteuning.
• De auteurs pleiten er voor om te zijner tijd emergency remote teaching te evalueren. Daar doen zij ook voorstellen voor.

Een mooi onderdeel van deze bijdrage is het overzicht met variabelen oftewel ontwerpprincipes bij online leren. Daarbij wordt een onderscheid gemaakt tussen negen dimensies, waar je normaliter op een doordachte manier keuzes bij maakt.

1. Modaliteit (mate van online leren).
2. Rol van de online docent (actief online instrueren, presenteren aan kleine groepen, niet presenteren).
3. Tempo (eigen tempo volgen, groepsgewijs tempo volgen, mix).
4. Rol van de lerende (luisteren/lezen, problemen oplossen of vragen beantwoorden, simulaties en bronnen verkennen, samenwerken).
5. Docenten-lerende ratio (1-35 lerenden per docent, 36-99 lerenden per docent, enzovoorts).
6. Wijze van communiceren (asynchroon, synchroon of een combinatie).
7. Didactiek (presenteren, oefenen, onderzoeken, samenwerken).
8. Bron van feedback (geautomatiseerd, docent, peers).
9. Rol van online toetsen (formatief, adaptief, diagnosticeren, summatief).

Deze dimensies kennen de nodige overlap met de variabelen oftewel ontwerpprincipes, die ik gebruik:

1. Waar wil je online leren inzetten (school – elders)?
2. In welke mate wordt ICT gebruikt voor leren (30-80%)?
3. Hoeveel zelfsturing wil en kun je lerenden geven over hun eigen leren?
4. Wil je vooral individueel leren of ook samenwerkend leren (gezamenlijke doelen, wederzijdse afhankelijkheid) mogelijk maken?
5. Wil je ICT ook gebruiken voor begeleiding of liever niet?
6. Voor welk type leeractiviteiten wil je ICT gebruiken?
7. Wil je synchroon of asynchroon online leren toepassen?
8. Welke leertechnologieën wil je inzetten?
9. Wil je werkplek leren geïntegreerd of separaat aan bod laten komen binnen je model voor blended of online learning?

Hodges cs illusteren dat je verschillende redenen kunt hebben om uiteenlopende keuzes te maken ten aanzien van die dimensies. De wijze waarop je feedback kunt geven of de mate waarin lerenden bepaalde oefeningen kunnen uitvoeren, hangen bijvoorbeeld nauw samen met de groepsgrootte. Daarnaast benadrukken zij het belang van verschillende vormen van interactie. Leren is immers een sociaal en cognitief proces, en niet een zaak van informatieoverdracht.

Verder stellen de auteurs dat effectief online onderwijs een investering vergt in een ‘ecosysteem van ondersteuning’ van de lerende. Dit vergt de nodige tijd om te realiseren. Het op een eenvoudige manier online verstrekken van content is weliswaar snel en goedkoop, maar mag niet worden verward met robuust online onderwijs.

Charles Hodges cs doen ongetwijfeld veel docenten onrecht die wel momenteel bezig zijn met het inbouwen van principes van effectieve didactiek binnen hun online onderwijs. We hebben echter geen goed algemeen beeld hoe online leren nu vorm krijgt. Gebruik deze bijdrage daarom om te reflecteren op je eigen online onderwijs.

Nota bene:

Gino Camp van de Open Universiteit geeft in onderstaande video tips met betrekking tot het voorkomen van online leren als pure informatieoverdracht.

This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.