George Siemens bekritiseert Questions I’m no Longer Asking impliciet critici van onderwijsinnovaties met behulp van technologie. Hij vindt vragen over vergelijkingen van de effectiviteit van online leren met klassikaal leren saai. Hij is er onder meer van overtuigd dat lerenden controle moeten hebben over hun eigen leren, of dat openheid van content en interactie belangrijk zijn voor connecties die innovatie bevorderen.
Bepaalde vragen over het gebruik van technologie en onderwijs interesseren hem daarom niet meer. Bijvoorbeeld of leerstijlen online leren beïnvloeden. Of welke rol weblogs en microbloggen binnen ‘de klas’ kunnen spelen. Ook de vraag hoe onderwijsgevenden ICT in het onderwijs kunnen implementeren, boeit hem niet (gewoon doen).
Ik heb hier toch problemen mee. Je kunt je inderdaad wentelen in een warm bad van je eigen gelijk als je opereert op een eiland of in een ivoren toren. Ook hoef je je niets aan te trekken van ‘vragenstellers’ als je met gelijkgestemden een volledig nieuw initiatief kunt starten. Maar als je (t)e-learning wilt invoeren binnen bestaande organisaties, heb je gewoon te maken met betrokkenen die niet het zelfde ‘(t)e-learning-geloof’ belijden als jij. Ik vind het nog steeds normaal dat er mensen zijn die niet over dezelfde kennis en ervaring beschikken als ik. En van daaruit vragen stellen, die ik mezelf niet meer stel.
Bovendien kunnen discussies met mensen, die (t)e-learning vanuit een meer kritisch perspectief benaderen, juist je eigen denken aanscherpen en leerzaam zijn. Gesprekken met alleen gelijkgestemden kunnen leiden tot tunnelvisies. Daarnaast -en dat zou Siemens toch moeten aanspraken- veranderen inzichten omtrent het gebruik van technologie en leren, als gevolg van ervaringen. Wat vandaag zeker lijkt, hoeft dat morgen niet te zijn.
Het niet meer ter discussie stellen van voor jou ’taken for granted assumptions’ op het gebied van leren en ICT kan volgens mij dan ook zelfs leiden tot ‘(t)e-learning-fundamentalisme’. Ik vind het wetenschappers eigenlijk onwaardig, en arrogant. Of wil Siemens alleen provoceren?
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Natuurlijk provoceert hij, maar hij heeft ook deels gelijk. Fundamentalisme bestaat ook in andere kampen. Bijvoorbeeld in het kamp van diegenen die vind dat het maar moet blijven zoals het is. Deze gebruiken gebrek aan onderbouwing vaak als argument, maar zien ook geen noodzaak het eigen handelen te onderbouwen. Ik wordt daar ook wel eens wat flauw van.
Ik Herken me vooral in de interpretatie van de eerste reagent. Het gaat er in het onderwijs om dat je je weg vindt en je doel bereikt. De technologie speelt bij het beantwoorden van die vraag een secundaire rol. Ik heb echter het sterke gevoel dat het niet zo simpel is als hier wordt voorgesteld als je gaat meewegen welke dure en duurzame keuzes er op scholen moeten worden gemaakt om een passende infrastructuur te bieden voor deze eclectische aanpak. Ook als hetvgaat om de verankering van werkwijzen roept deze benadering vragen op. Een school belooft gelijkwaardig onderwijs aan alle leerlingen van gelijk opleidingsniveau. Kun je dat wel waarmaken als iedere dpcent soeverein is in de keuze van leermiddelen? Want dat is toch wat hier wordt bepleit.