Vandaag heb ik in het kader van de masterclass ‘Bruggen bouwen’ van Kennisnet en saMBO-ICT bij ROC van Amsterdam een presentatie gegeven over de rol die i-coaches kunnen vervullen bij de invoering van ‘technology enhanced learning’.
Een i-coach is een deskundige medewerker van een onderwijsinstelling of opleidingsinstituut die in staat is de kloof tussen ict en onderwijs te verkleinen. Kennisnet en saMBO-ICT onderzochten verleden jaar bij 12 instellingen de inzet van i-coaches. Zij beschouwen i-coaches als een belangrijk instrument voor het vergroten van de ict-bekwaamheid van docenten. Kennisnet en saMBO-ICT hebben op basis van hun onderzoek een “optimale aanpak met zes succesfactoren” gedefinieerd.
De masterclass heeft betrekking op de organisatie van de i-coach als instrument. Tijdens drie dagdelen worden de succesfactoren doorlopen en wordt een plan van aanpak ontwikkeld voor de eigen instelling.
Ik ben vandaag ingegaan de belangrijke rol die i-coaches (blended coaches, of hoe je de functie ook wilt noemen) kunnen vervullen bij de invoering van ‘technology enhanced learning’. Ik heb de invoering van ict in het onderwijs daarbij benaderd als een onderwijsinnovatie. Als je kijkt naar literatuur over onderwijsinnovatie, dan springen daar drie belangrijke zaken uit naar voren:
- Er moet sprake zijn van een gedeelde visie door een team docenten.
- Er moet sprake zijn van steun door leidinggevenden (denk aan tijd en ruimte geven), en van het dragen van verantwoordelijkheid door leidinggevenden.
- Er is aandacht voor de attitude, het bewustzijn (waartoe deze innovatie?) en de deskundigheid medewerkers.
Als het gaat om de invoering van ICT in het onderwijs, dan zie je deze zaken ook terug.
Vervolgens ben ik uitgebreider ingegaan op aandacht voor de attitude, het bewustzijn en de deskundigheid medewerkers. Hier kunnen i-coaches namelijk een belangrijke bijdrage aan leveren.
Vaak proberen we aan ‘attitude, het bewustzijn en de deskundigheid medewerkers’ te werken via studiedagen, trainingen en/of online cursussen. Deze aanpak heeft echter een aantal tekortkomingen:
- De activiteiten zijn eenzijdig gericht op deskundigheid medewerkers (niet op attitude, niet op bewustzijn).
- Er is vaak sprake van ‘one size fits all’. Er wordt veelal onvoldoende rekening gehouden van verschillende attitudes en expertise van de aanwezigen.
- Dergelijke activiteiten stellen leren in feite als gebeurtenis voor, niet als proces.
- Er is sprake van een gebrekkige transfer naar de werkvloer.
Het kan echter ook anders. Ik heb daarom mijn WICER-model gepresenteerd waarin werkplek leren, informatieverwerking, coaching, educatie en reflectie integraal aan bod komen. Daarbij heb ik benadrukt dat i-coaches bij verschillende onderdelen van dit model een belangrijke rol spelen.
Ik heb dit ook geïllustreerd aan de hand van een praktijkvoorbeeld bij de invoering van een digitale leeromgeving. Een probleem hierbij is echter dat instellingen vervolgens niet doorpakken. Het invoeren van een digitale leeromgeving is één, het op een onderwijskundig goede en duurzame manier gebruiken ervan is iets anders.
Koppel daarom de inzet van nieuwe technologie en de inzet van i-coaches aan strategische doelen van de organisatie (bijvoorbeeld het realiseren van een leven lang leren of het verbeteren van de kwaliteit van het onderwijs). En zorg er daarbij voor de leidinggevenden verantwoordelijkheid houden voor de realisatie hiervan.
Hieronder vind je mijn slides:
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie