In How the Internet is Revolutionizing Education blikt Courtney Boyd Myers terug op een aantal initiatieven die bijdragen aan het toegankelijk maken van leermaterialen, en die daarmee een impuls geven aan andere manieren van onderwijs en leren. Voorbeelden zijn iTunesU, Open Yale, Open Culture, de P2P University, Sugata Mitra's granny cloud of de Khan Academy. Een aantal initiatieven kende ik niet zoals Scitable of het recent gestarte gestarte Skillshare:
Skillshare is a community marketplace that enables users to learn anything from anyone. Teachers can host classes anywhere, literally; classes are happening everywhere from NYC to Boston to San Francisco right now.
De genoemde aantallen zijn vaak indrukwekkend te noemen. Hierbij valt mij op dat de voorbeelden verschillend van aard zijn:
- De meesten hebben betrekking op content, maar sommigen ook om begeleiding en interactie.
- Een aantal is gebaseerd op een 'expertmodel' (instituten stellen content vrij beschikbaar), anderen gaan uit van co-creatie.
- De meeste initiatieven zijn organisatiegedreven (de organisatie initieert en bepaalt), anderen gaan veel meer uit van het 'bottom up' delen van expertise.
Vervolgens stelt de auteur de vraag of dergelijke initiatieven hoger onderwijs daadwerkelijk kunnen vervangen. Zij haalt daarbij Peter Thiel aan die recent sprak van een education bubble (het onderwijs maakt haar ambities niet waard, er is sprake van een zeepbel die spoedig zal worden doorgeprikt), en mensen als Ken Robinson die juist vinden dat nieuwe technologie gebruikt moet worden om het onderwijs te transformeren. De auteur zelf denkt dat je voor bepaalde beroepen geen 'echte' opleiding hoeft te volgen, maar voor anderen wel (daarbij doet zij brandweermensen overigens tekort). Zij concludeert:
After all, it’s clear our current education system is broken, from the bottom up. If we’re going to continue to evolve as a species and as a culture, we’re long overdue for an education revolution
Een paar opmerkingen hierbij:
- Het karakter van de leermaterialen uit de genoemde initiatieven loopt sterk uiteen. Daarmee ook de bruikbaarheid voor zelfgestuurd leren. Aan een powerpoint-presentatie, alleen, heb je vaak niets.
- De kwaliteit van open educational resources is nog steeds een belangrijk issue. Kwantiteit zegt niet altijd wat over kwaliteit.
- De hoeveelheid gebruikers van de diverse vermelde initiatieven zeggen nog niets over de impact ervan.
- Veel open educational resources zijn vooral bedoeld voor onderwijsgevenden, om te hergebruiken.
- Courtney Boyd Myers, en ook Peter Thiel, hebben m.i. een beperkte opvatting van leren. Leren is meer dan het consumeren van open educational resources. Je wordt niet bekwaam door vrij toegankelijke leermaterialen te bestuderen. Ik ben voorstander van open educational resources, maar ze zullen geen enkele opleiding vervangen. Binnen een opleiding komt veel meer aan bod.
- Het pleidooi om bepaalde opleidingen te vervangen door het bestuderen van open educational resources gaat voorbij aan het belang, het civiele effect, dat opleidingen nog steeds hebben voor individuen.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie