Ongelofelijk. Steve Wheeler schrijft over een congres waar de organisatie het gebruik van opnameapperatuur, Twitter
"and other forms of communication involving replication of data" strikt verboden heeft (op straffe van verwijdering).
Het congres vindt niet plaats in Noord-Korea, Iran of in een andere obscure dictatuur.Nee, het betreft de American Society of Cell Biology Annual Meeting.
Steve is stomverbaasd: conferenties zijn er toch om te leren, leren doe je in dialoog en nieuwe media spelen daar een belangrijke rol bij. Bovendien, schrijft Steve terecht, kun je dankzij social software mensen bij je congres betrekken die niet in staat zijn dit fysiek bij te wonen. Hij schrijft:
So the organisers of this conference have banned the use of digital media. Exactly what will the conference police ban next? Chatting to each other over coffee? Writing down notes on a pad? Will there be 'thought crimes' too (Bless you George). Will we all need to sign non-disclosure agreements before we can register for such events? I'm just saying.
De ware reden voor het verbannen van nieuwe technologie -zo blijkt uit het postscript- heeft te maken met bescherming van nog niet gepubliceerde data.
Steve toont hiervoor begrip. Hij vindt het belangrijk om auteurs te beschermen die hun onderzoeksgegevens presenteren voordat deze gepubliceerd zijn. Maar volgens hem is dit wel een voorbeeld van de botsing tussen traditionele academische waarden en de vernieuwingen die te weeg worden gebracht door sociale media.
Ik denk ook dat het tijd wordt dat de wereld van wetenschappelijk onderzoek zich gaat herbezinnen op haar tradities, waarden en praktijk. Er wordt vaak geroepen dat de praktijk van het onderwijs in tientallen jaren nauwelijks is veranderd. Dit zou nog wel eens sterker kunnen gelden voor het wetenschappelijk onderzoek. Denk alleen maar eens aan de archaische praktijk van een promotie.
Het verbieden van Twitter of het maken van foto's is absurd. Zoals Steve al schrijft: je verbiedt toch ook niet het maken van aantekeningen? Tijdens de sessie over digitale identiteit, tijdens de laatste Online Educa Berlijn, had Margarita Pérez-García foto's van haar kinderen in haar presentatie verwerkt. Zij vroeg vooraf de aanwezigen daar geen foto's van te maken. Zó doe je dat.
Tal van maatschappelijke terreinen zijn aan verandering onderhevig als gevolg van 'social computing'. Net zo min als het onderwijs, bevindt ook het wetenschappelijk onderzoek zich niet op een eiland. Want zelfs het kerkelijk huwelijk verandert dankzij Facebook en Twitter, zoals onderstaande opname laat zien.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Internet (darpa, arpanet) en www (cern: http://public.web.cern.ch/public/en/about/Web-en.html) zonder de oorspronkelijk initiatieven in de wereld van (academisch) wetenschappelijk onderzoek? Hoe stel je je dat voor? Op welke achterhaalde waarden en praktijk doel je? Ik kan hier je betoog niet volgen.
@Rino Zandee. Waar ik op doel is de wijze waarop bijvoorbeeld wetenschappelijk onderzoek gepubliceerd wordt. In dure tijdschriften, alleen toegankelijk voor een kleine groep. Van Creative Commons nog nooit gehoord. Of promoties (en ik geloof ook oraties) die bijvoorbeeld niet life gestreamd mogen worden (of gefilmd en ontsloten via internet). Op dat soort praktijken doe ik.
De wetenschappelijke wereld is divers en de bestaande praktijk is veel opener dan menigeen vermoed. Al lang voor de gewone mensen het Internet (eigenlijk www) ontdekte begonnen wetenschappers (beta’s) hun preprints online te zetten. Het arvix archief is gestart in 1991 !!! en bevat meer dan een half miljoen open access artikelen
zie :
http://arxiv.org/
zie
http://en.wikipedia.org/wiki/Arxiv
En dit slechts één van de initiatieven waar wetenschappers kennis delen die voor iedereen toegankelijk is.