Fred Martin van de Universiteit of Massachussets Lowell bekritiseerde in zijn presentatie Massive Open Online Courses. Wat mij betreft op een te gemakkelijke manier.
Eerst introduceerde Martin een aantal vraagstukken rond leren:
- Hoe kunnen we iets nieuws leren als je het nieuwe nog niet kent. Dat is een impasse (aporia).
- Als we iets hebben geleerd, dan weten we vaak niet meer dat we het niet meer wisten (amnesia of learning). We automatiseren het geleerde.
- Lerenden begrijpen vaak wel elementen van een vraagstuk, maar niet het geheel. Daarom zijn ontwerptaken, die ogenschijnlijk eenvoudig zijn, toch complex. Er wordt een beroep gedaan op expertise waarvan je je niet meer bewust bent dat je er over beschikt.
Martin heeft de MOOC over artificiële intelligentie via het concept van de flipped classroom geïntegreerd in een cursus. Zestien studenten bestudeerden het materiaal, waarbij men éénmaal per week bij elkaar kwam om over issues te discussiëren. Daarnaast moesten de studenten een indiviueel project uitvoeren met een poster of demonstratie als afronding. De discussie en het project zorgden ervoor dat studenten artificiële intelligentie konden toepassen. Zonder deze leeractiviteiten zou het bij 'kennen' blijven.
Martin bekritiseerde de didactiek, kwaliteit, de uitval (dus geen toegankelijkheid) en kosten van MOOC's.
Wat ik vreesde, gebeurde: Martin beschreef een eenzijdig beeld van het didactisch concept van MOOC's. Zelfs nu is er al veel meer diversiteit als het gaat om didactiek. Hij citeerde ook wel heel selectief uit artikelen om zijn gelijk aan te tonen. Zijn presentatie is online te vinden.
Ik heb ook nog de nodige vragen rond MOOC's, maar vind wel dat ze de kans moeten krijgen om door te ontwikkelen. Werk aan verbeteringen, schrijf ze niet af.
This content is published under the Attribution 3.0 Unported license.
Geef een reactie